W dniu 7 lipca 2022 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SR del. Maciej Wójcicki) wydał wyrok w sprawie o sygn. XXVIII C 12900/21, w którym:
- ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „mPlan” waloryzowany kursem CHF z czerwca 2008 r. zawarta przez naszego klienta z mBank S.A. z siedzibą w Warszawie (poprzednio: BRE Bank S.A. z siedzibą w Warszawie) jest nieważna;
- zasądził od Banku na rzecz naszego Klienta kwotę 160.939,89 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01.01.2022 r. do dnia zapłaty;
- oddalił powództwo w pozostałym zakresie;
- zasądził Banku na rzecz naszego Klienta kwotę 11.817,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 10.817,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.
Pozew został złożony we wrześniu 2021 r. Wyrok zapadł po przeprowadzeniu zaledwie jednej rozprawy podczas której Sąd przeprowadził dowód z przesłuchania stron ograniczony do przesłuchania naszego Klienta.
Sąd stwierdził, iż powództwo w zakresie roszczenia głównego – roszczenia o ustalenie nieważności przedmiotowej umowy kredytu łączącej strony postępowania i roszczenia o zapłatę zasługiwało w całości na uwzględnienie.
Podstawą takiego rozstrzygnięcia było uznanie przez Sąd, że umowa jest sprzeczna z ustawą, jest nieważna w oparciu o regulację przepisu art. 58 § 1 k.c., w zw. z przepisem art. 69 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo oraz w zw. z przepisem art. 3531 k.c.. Umowa jest również zdaniem Sadu w związku z występowaniem w niej niedozwolonych klauzul umownych.
Sąd podkreśl, iż Umowa nie przewidywała żadnych ograniczeń w określaniu przez Bank kursów sprzedaży czy też kupna w tabelach kursów. Jednocześnie Bank przez taki sposób kształtowania kursu waluty obcej mógł nawet dwukrotnie w sposób dowolny wpływać na wysokość świadczenia naszego Klienta.
Po raz pierwszy po wypłacie kredytu (przeliczając kwotę udzielonego mu kredytu na walutę obcą po kursie kupna ustalonym przez siebie) oraz po raz drugi przy ustalaniu wysokości poszczególnych rat (przeliczając kwotę raty w walucie obcej na złotówki po kursie sprzedaży ustalonym także przez siebie). Takie ukształtowanie świadczenia jednej ze stron tego stosunku prawnego jest oczywiście sprzeczne z jego naturą.
Sąd stwierdził także, iż Umowa jest również nieważna z uwagi na to, że w jej treści zawarte zostały klauzule niedozwolone, których elimanacja i wyjęcie z jej treści, powoduje, że umowa ta nie może nadal być wykonywana i w związku z tym nie może wiązać stron przedmiotowego postępowania.
W Kwestionowane postanowienia Umowy, w tym w szczególności te dotyczące zasad przeliczania zobowiązań stron umowy i ustalania kursów waluty obcej kształtują prawa i obowiązki konsumenta, w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają jego interesy jak też mimo, że określają i odnoszą się do głównych świadczeń stron, nie zostały sformułowany w sposób jednoznaczny.
Sąd wskazał jednocześnie na brak jest możliwości zastąpienia tych klauzul jakimkolwiek przepisem dyspozytywnym czy to kodeksu cywilnego czy też prawa bankowego lub innego polskiego aktu prawnego. Postanowienia te określającą główne świadczenia stron – główny przedmiot umowy i tym samym klauzule waloryzacyjne stanowią essentialia negotii umowy kredytu indeksowanego, bez których przedmiotowa umowa o kredyt nie może być dalej wykonywana.
W konsekwencji wobec nieważności Umowy dla ostatecznego rozliczenia stron postępowania zastosowanie znalazły przepisy art. 405 – 410 k.c. regulujące zasady rozliczeń z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia i nienależnego świadczenia. Roszczenia o zwrot wypłaconych i wpłaconych kwot każdej strony są od siebie niezależne i każda strona powinna dochodzi ich oddzielnie. Oznacza to zatem zdaniem sądu , że roszczenie główne w zakresie o zapłatę zasługiwało w całości na uwzględnienie.
Wyrok jest nieprawomocny. Sprawę prowadzą adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Marcin Miszczuk – Kancelaria Adwokacka Adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni