W dniu 9 marca 2022 r. Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie, II Wydział Cywilny wydał wyrok w sprawie o sygn. II C 231/21, z powództwa naszej klientki – kredytobiorcy dawnego Kredyt Bank S.A., obecnie Santander Bank Polska S.A., w którym ustalił nieważność w całości umowy kredytu hipotecznego EKTRALOKUM, indeksowanego tabelowym kursem CHF zawartą w roku 2006 r, a także zasądził na rzecz naszej klientki zwrot kosztów procesu w całości, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
Wyrok zapadł po przeprowadzeniu zaledwie jednej rozprawy, na której przeprowadzony został dowód z przesłuchania Powódki. Podczas rozprawy sąd aktywnie i szczegółowo pytał ją o okoliczności zawarcia umowy, zakres informacji wówczas jej udzielonych na temat ryzyka kursowego oraz istoty kredytu indeksowanego. Dla sądu istotne były również kwestie stanu świadomości kredytobiorcy na temat kredytów waloryzowanych w dacie zawarcia umowy a także możliwości, a raczej jej braku, indywidualnych uzgodnień warunków umowy. Sąd uzyskał również od Powódki twierdzącą odpowiedź na pytanie o jej wolę ustalenia nieważności umowy kredytu w całości.
Poza wysłuchaniem Powódki, sąd przeprowadził, poza dowodami z dokumentów załączonych do pozwu i kolejnych pism procesowych. Pozwoliło to na sprawne przeprowadzenie postępowania i miało istotny wpływ na relatywnie szybkie rozstrzygnięcie sprawy. Za zbędne w ocenie sądu było przesłuchiwanie wnioskowanych przez bank świadków, z których żaden nie brał udziału z zawieraniu i wykonywaniu kwestionowanej umowy.
Okoliczności co do których mieli oni zeznawać, w postaci rzekomego pozyskiwania przez bank waluty CHF na sfinansowanie kredytów hipotecznych, makroekonomicznych uwarunkowań całej akcji kredytowej w latach 2004 – 2009 – wszystko to sąd uznał za nieistotne w wyjaśnieniu ważnych kwestii dla sprawy. Podobnie za zbędny uznał sąd przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z dziedziny ekonomii i bankowości, wskazując, że nie przyczyni się on do ustalenia zawarcia w umowie niedozwolonych postanowień i dopuszczalności samej konstrukcji takiej umowy.
Te kwestie były w ocenie sądu najistotniejsze, bowiem nie ulegało wątpliwości, ze klauzule niedozwolone zostały w umowie zawarte, zaś umowa w tym kształcie była dotknięta sankcją nieważności. Sąd dostrzegł również fakt, że bank jako przedsiębiorca nie miał prawa proponować i zawierać z konsumentami umowy kredytu o takiej konstrukcji, gdzie nieograniczone ryzyko zmiany kursu waluty, oprocentowania kredytu, a zatem i salda zadłużenia oraz raty kredytu obciążały wyłącznie kredytobiorców.
Sąd wskazał również, że zapisy umowy w sposób jaskrawy naruszały zasadę równowagi stron stosunku prawnego, ponadto brak w umowie było wskazania szczegółowych, precyzyjnych i obiektywnych zasad ustalania kursów do przeliczania świadczeń. Oczywistą dla sądu była również kwestia, że umowa zawiera niedozwolone postanowienia umowne, zaś ich wyeliminowanie z umowy oznacza, że umowa nie może nadal być wykonywana – czego konsekwencją mogło być jedynie ustalenie jej nieważności w całości.
Sprawę prowadzili adwokat Jacek Sosnowski wraz z radcą prawnym Pawłem Szymańskim, Kancelaria Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.