Wyrokiem z dnia 10 czerwca 2022 roku Sąd Okręgowy w Gdańsku, I Wydział Cywilny, sygn. akt I C 2582/21 w punkcie pierwszym ustalił, że stosunek prawny wynikający z zawartej w dniu 15 kwietnia 2005 r. pomiędzy Powodem a GE Money Bank SA w Gdańsku (poprzednikiem prawnym pozwanego) umowy kredytu nie istnieje z uwagi na nieważność umowy; w punkcie drugim zasądził od pozwanego Banku BPH S.A. w Gdańsku na rzecz Powoda – Naszego Klienta kwotę 6.417 zł (sześć tysięcy czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania); w punkcie trzecim nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gdańsku kwotę 743 zł (siedemset czterdzieści trzy złote) tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

W ocenie Sądu, w realiach niniejszej sprawy wystąpiła bezwzględna nieważność w/w umowy uzasadniająca uwzględnienie roszczenia o zapłatę wywodzonego przez Naszego Klienta z nieważności spornej umowy już od początku procesu. Sąd w uzasadnieniu wyroku wskazał, iż zastosowanie znajdują tu zarówno zapisy dyrektywy unijnej w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, jak też przepisy kodeksu cywilnego implementowane do polskiego porządku prawnego w wykonaniu prawa unijnego (art. 3851 k.c.).

W uzasadnieniu wskazano, iż zostały spełnione przesłanki do uznania postanowień przewidujących waloryzacje kredytu za postanowienia niedozwolone. Z jednej strony klauzule waloryzacyjne różnicują wysokość kursu przyjętego dla przeliczeń kwoty kredytu z PLN na CHF, a następnie przeliczeń wysokości wymaganej spłaty CHF na PLN, a z drugiej strony – pozwalają kredytodawcy na swobodne ustalenie każdego z tych kursów, bez podania ściśle kryteriów wysokości wyznaczania kursów.

Już samo zróżnicowanie pomiędzy kursem kupna i sprzedaży stosowanym dla określenia wysokości spłaty uznać należy za sprzeczne z dobrymi obyczajami, a równocześnie rażąco naruszające interesy konsumenta. Równocześnie nie budzi wątpliwości, że konstrukcja w której w chwili wypłaty kredytu wysokość wyrażonego w złotych polskich zobowiązania konsumenta  jest – w wyniku zastosowania dla jej ustalenia kursu sprzedaży- wyższa niż wysokość udzielonego kredytu, stanowi naruszenie interesów klienta. Ze wskazanych przyczyn za niedozwolone zostały uznane zapisy odnoszące się do ustalania wysokości kursów w Tabeli banku. 

Powyższe skutkowało koniecznością ustalenia nieważności umowy kredytu. Za nieważnością umowy kredytu indeksowanego w związku z abuzywność klauzul o przeliczeniach walutowych opowiedział się chociażby wyraźnie Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11 grudnia 2019 r. o sygn. akt V CSK 382/18, wskazując że po wyeliminowaniu tego typu klauzul utrzymanie umowy o charakterze zamierzonym przez strony nie jest możliwe, co przemawia za jej całkowitą nieważnością. 

Sąd odniósł się też do kwestii dzielenia warunków umownych. Jak wskazał Sąd, w badanej klauzuli nie ma możliwości usunięcia jedynie nieuczciwego elementu warunku, jeżeli takie usunięcie sprowadzałoby się do zmiany treści tego warunku poprzez zmianę jego istoty. Zdaniem Sądu podział postanowienia w celu wydzielenia z niego „abuzywnego elementu” jest dopuszczalny wyłącznie jeżeli, każdy z powstałych w wyniku takiego podziału „elementów” tworzy zupełnie odrębne zobowiązanie, mogące być przedmiotem odrębnej kontroli.

Klauzula indeksacyjna stosowana przez Bank BPH S.A. z siedzibą w Gdańsku (dawne GE Money Bank) nie spełnia żadnego ze wskazanych wyżej wymogów umożliwiających jej podział, albowiem funkcją klauzuli indeksacyjnej jest powiązanie wysokości rat z kursem waluty. Z klauzuli  indeksacyjnej stosowanej przez ten bank nie wynikają żadne odrębne zobowiązania. Klauzula ta w całości  odnosi się do jednego świadczenia w postaci rat kredytu, których wysokość jest powiązana z kursem waluty obcej wyznaczanym przez bank.

Okoliczność, że kurs waluty jest wyznaczany przez  bank na podstawie dwóch składników (kursu średniego waluty w NBP i marży), nie zmienia faktu, że omawiana klauzula stanowi integralną całość i wyodrębnienie z  niej części dotyczącej marży, zmieniałoby istotę całości, a także osłabiałoby efekt zniechęcający dyrektywy 93/13,  powstający w przypadku eliminacji całej klauzuli.  W konsekwencji, nie można dokonać podziału klauzuli na pomniejsze fragmenty i pozostawić w umowie kursu NBP. Tym samym,  umowa nie może być nadal wykonywana, co powoduje jej upadek.

Sąd podzielił więc zaprezentowaną przez naszą Kancelarię argumentację w zakresie żądań wywiedzionych w roszczeniu głównym i podtrzymanych w dalszym toku postępowania.

Zapadły wyrok jest nieprawomocny, jednak mając na uwadze kierunek linii orzeczniczej należy wyrazić nadzieję, że wyrok utrzyma się w II instancji.

Sprawę prowadził adw. Jacek Sosnowski i r.pr. Ewelina Filipek – Kancelaria Adwokacka Adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni

Inne ciekawe wyroki omawiamy na naszym kanale YouTube – zapraszamy do subskrybowania

 

Unieważnienie kredytu we frankach GE Money Bank (BPH S.A.) z 2005 r. SZYBKO wygrywamy w Sądzie Okręgowym w Gdańsku

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *