W dniu 8 kwietnia 2022 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział I Cywilny (Przewodniczący: Sędzia SO Agnieszka Skrzypiec) wydał wyrok, w którym ustalił, że umowa kredytu hipotecznego zawarta przez naszą Klientkę z byłym GE Money Bankiem S.A. z siedzibą w Gdańsku (obecnie: Bank BPH S.A. z siedzibą w Gdańsku) w 2006 r. jest nieważna, zasądził także od pozwanego Banku kwotę 5.878,94 zł, a także zwrot kosztów procesu.
Pozew wpłynął do Sądu w grudniu 2020 r., a wyrok zapadł po przeprowadzeniu 1 rozprawy w marcu 2022 r.
Postępowanie trwało zatem 15 miesięcy. Sąd ograniczył postępowanie dowodowe do przesłuchania naszej Klientki oraz zeznań świadka Banku. Jako nieistotne pominął Sąd wnioski o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu rachunkowości o specjalności bankowej.
Sprawa dotyczyła kredytu, który został udzielony na zakup lokalu mieszkalnego w Szczecinie.
Nasze stanowisko procesowe sprowadzało się do żądania ustalenia nieważności kredytu oraz zasądzenia zwrotu spłaconych przez Powódkę kwot, przekraczających kwotę udzielonego kredytu.
Specyfika tej sprawy polegała na zmianie argumentacji Banku, który początkowo domagał się oddalenia powództwa w całości twierdząc, że umowa jest prawnie ważna i skuteczna. W dalszej fazie procesu pełnomocnik Banku dążył do wykazania, że istnieje możliwość przeliczenia i kontynuowania spłat kredytu nie po kursie CHF z tabel Banku, ale według kursu średniego NBP. Powoływał się w tym zakresie na wyrok TSUE z 29 kwietnia 2021 r. (C-19/20).
Sąd I instancji nie miał wątpliwości co do nieważności umowy.
Zdaniem Sądu, klauzule indeksacyjne (przeliczeniowe) zawarte w umowie niewątpliwie są abuzywne, a ich eliminacja z umowy sprawia, że umowa nie może być dalej wykonywana. Powódka domagała się ustalenia nieważności umowy kredytu, a Sąd był tym stanowiskiem związany.
Po drugie, zastosowany mechanizm indeksacji sprawił, że strony nie określiły wysokości świadczenia kredytobiorcy, co jest sprzeczne z art. 69 ust. 1 Prawa bankowego oraz art. 353(1) k.c. W ocenie Sądu dla rozstrzygnięcia sprawy pozostaje bez znaczenia okoliczność, iż kursy w tabelach Banku były kursami rynkowymi. Ważne, że to bank w sposób arbitralny i jednostronny mógł je kształtować, nie pouczając naszej Klientki o specyfice działań w tej kwestii.
Po trzecie, Sąd nie dopatrzył się dowodów na pouczenie Powódki o ryzykach wynikających z umowy, zarówno w treści przedłożonych dokumentów, jak i zeznaniach świadka. Sama umowa w wersji obowiązującej w maju 2006 r. zawierała bardzo lakoniczne informacje w tym zakresie.
Odnosząc się do wyroku TSUE z 29 kwietnia 2021 r. (C-19/20) Sąd wskazał, że wyrok TSUE nie pozwala na eliminację samej części klauzuli przeliczeniowej zawartej w umowie dawnego GE Money Banku i pozostawienie jej w treści okrojonej, odnoszącej się do kursu NBP.
Dlatego m. in. ze względu na powyższe, Sąd Okręgowy stwierdził nieważność spornej umowy kredytu oraz zasądził na rzecz naszej Klientki kwotę 5.878,94 zł (kredyt opiewał na kwotę ok. 101.000,00 zł, Klientka miała spłacone ok. 106.000,00 zł).
Po uprawomocnieniu wyroku w tym kształcie, saldo spłaty zobowiązania kredytowego naszej Klientki ulegnie obniżeniu z kwoty ok. 113.000,00 zł do 0 zł.
Sprawę prowadzą adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Bartłomiej Górczyński – Kancelaria adwokacka adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni