Wyrokiem z dnia 30 marca 2022 r., Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny (Sędzia Piotr Grenda, sygn. akt XXVIII C 2012/21) ustalił w punkcie 1, że umowa o kredyt hipoteczny z sierpnia 2006 r. zawarta przez naszych Klientów z Powszechną Kasą Oszczędności Banku Polskiego S. A. w Warszawie jest nieważna.
W punkcie drugim wyroku Sąd  zasądził od pozwanego Powszechnej Kasy Oszczędności Banku Polskiego S.A. w Warszawie na rzecz naszych Klientów kwotę 339.587,26 zł wraz z odsetkami za opóźnienie. Powództwo zostało uwzględnione w całości, w związku z czym Sąd w pkt. 3 zasądził od Banku na rzecz naszych Klientów 11 864 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Postępowanie wszczęto w czerwcu 2021 roku. Proces w I instancji trwał tylko 10 miesięcy. W pozwie nasi Klienci powoływali się na brak związania negowanymi klauzulami przeliczeniowymi wobec obciążenia ich nadmiernym ryzykiem kursowym, braku należytej informacji o nim, a zarazem arbitralnego wyznaczania kursu waluty. Powodowie podnieśli również, że konsekwencją uznania kwestionowanych postanowień za abuzywne jest to, iż są one bezskutecznie i nie wiążą stron.
Pismem procesowym grudnia 2021 r. rozszerzono powództwo o żądanie zapłaty 209 012,34 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia doręczenia Bankowi odpisu pisma do dnia zapłaty.

Powszechna Kasa Oszczędności Banku Polskiego S.A. w Warszawie wnosił o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od naszych Klientów na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany bank w pierwszej kolejności zarzucił brak interesu prawnego kredytobiorców w zakresie powództwa o ustalenie.

Następnie zaprzeczył zasadności powództwa podnosząc, że łącząca strony umowa jest w całości ważna, nie zawiera klauzul abuzywnych. Umowa była indywidualnie negocjowana w zakresie mechanizmu indeksacji. Ewentualne postanowienia abuzywne mogą zostać uzupełnione przez przepisy dyspozytywne. Strona pozwana podniosła zarzut zatrzymania.

W trakcie postępowania odbyły się trzy rozprawy, podczas których przesłuchano świadków (pracowników banku) oraz naszych Klientów. 

Dwoje z trzech pracowników banku nie pamiętało naszych Klientów, ani chwili podpisywani umowy kredytu.

Tym niemniej, ostatni świadek będący doradcą kredytowym wskazywał, że pamięta każdy etap zawierani umowy. Zdaniem ostatniego spośród świadków nasi Klienci zostali pouczeni o ryzyku kursowym, a kredyt denominowany CHF był ich własnym wyborem.

Świadek podnosił, że nasi Klienci posiadali wcześniej podobną umowę kredytu oraz posiadali wieloletnią praktykę w zakupywaniu walut obcych. Na pytanie od naszej Kancelarii o sposób ustalania kursów w tabeli własnej banku świadek nie potrafił udzielić odpowiedzi. Świadek nie wiedział również, czy do umowy kredytu załączono regulamin kredytowy.

W trakcie zeznań kredytobiorców wskazano, że Bank nie wyjaśnił przed podpisaniem umowy kredytu na czym polega indeksacja kwoty kredytu, ani jaki wpływ na wysokość zobowiązania mają kursy kupna i sprzedaży. Nasi Klienci podkreślali, że nie zostali poinformowani w sposób rzetelny o ryzyku kursowym. Nie mieli możliwości negocjowani warunków umowy kredytu hipotecznego.

Sąd ustalił, że nasi Klienci posiadali status konsumentów, a postanowienia umowy dotyczące ustalania kursów waluty nie były indywidualnie uzgodnione z kredytobiorcą.

Zdaniem Sądu warunki umowy dotyczące ustalania kursów waluty CHF, które miały zastosowanie do ustalania wysokości salda kredytu  jak i wysokości rat kapitałowo-odsetkowych  dawały pozwanemu bankowi uprawnienie do dowolnego kształtowania zobowiązań drugiej strony umowy.

W tym zakresie postanowienia umowy nie zawierały żadnych ograniczeń, pozwalając bankowi  na niczym nieograniczone ustalanie kursu CHF w swoich tabelach, a tym samym wysokości zobowiązań kredytobiorcy.
Możliwość  dowolnego ustalania kursu CHF przez bank powoduje, że nie można ustalić na podstawie postanowień umowy  jaka będzie wysokość zobowiązania kredytobiorcy w dacie wypłaty kredytu, jak i w trakcie wykonywania umowy przez kredytobiorcę (saldo) i jaka będzie wysokość zobowiązań kredytobiorcy z tytułu obowiązku zapłaty rat kapitałowo- odsetkowych. Wszystkie te wartości mogą być dowolnie kształtowane przez bank poprzez ustalanie kursu CHF. Powoduje to zdaniem Sądu sprzeczność umowy z bezwzględnie obowiązującymi przepisami art. 69 prawa bankowego.

Sąd wskazał również, że postanowienia indeksacyjne zawarte w spornej umowie składały się na główne świadczenia stron. Sąd uznał także, że tak ukształtowany stosunek prawny jest sprzeczny z zasadami współżycia społecznego (art. 58 par 2 k.c.).
W związku z ustaleniem, że łącząca strony umowa była nieważna nasi Klienci mogli domagać się zwrotu tego co na jej podstawie świadczyli na rzecz banku. Wysokość żądanej przez powodów kwoty została wskazana przez bank w wydanym zaświadczeniu, wynikała ponadto z dowodów wpłat i dodatkowo nie była kwestionowana przez Bank.

Wobec nieważności Sąd uwzględnił roszczenie o zapłatę. Wyrok nie jest prawomocny.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Tomasz Pietrusiak  z kancelarii Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.

Inne ciekawe wyroki omawiamy na naszym kanale YouTube – zapraszamy do subskrybowania

Unieważnienie kredytu we frankach PKO BP Z 2006 R. i 339.587,26 zł dla naszych Klientów. Szybko wygrywamy w Warszawie w 10 MIESIĘCY.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *