Wyrokiem z dnia 12 maja 2022 roku wydanym w sprawie o sygn. akt II C 1657/19 Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Okręgowy w Warszawie II Wydział Cywilny ustalił nieważność umowy zawartej przez naszych Klientów z Bank Millennium S.A. z siedzibą w Warszawie oraz obciążył Pozwanego w całości kosztami procesu pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie Referendarzowi Sądowemu.
Podkreślenia wymaga, że Sąd ustalił nieważność spornej umowy kredytowej pomimo, iż Powodowie od początku obowiązywania umowy dokonywali spłaty rat kapitałowo – odsetkowych bezpośrednio w walucie CHF.
Zgodnie z prezentowaną przez nas argumentacją niniejsza okoliczność nie eliminowała jednak abuzywnego charakteru kwestionowanych przez stronę powodową postanowień umownych odnoszących się do indeksacji. Zastosowany mechanizm z wykorzystaniem dwóch różnych mierników wartości – kursu kupna i kursu sprzedaży (nawet w przypadku bezpośredniej spłaty w walucie CHF) prowadził bowiem do dysproporcji pomiędzy wysokością świadczenia Banku, a obowiązkiem oddawczym Kredytobiorców, a w konsekwencji skutkował zawyżeniem ekonomicznej wartości świadczenia Banku.
Okoliczność spłaty rat kapitałowo – odsetkowych dokonywana przez Powodów bezpośrednio w walucie CHF była bardzo akcentowana przez Pozwanego. Bank sformułował nawet pytania prejudycjalne do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej sprowadzające się m.in. do kwestii czy art. 6 ust. 1 oraz art. 7 ust. 1 Dyrektywy 93/13/EWG, a także zasada równoważności, proporcjonalności i skuteczności prawa UE sprzeciwiają się temu, aby po stwierdzeniu warunku nieuczciwego dotyczącego ustalania kursu waluty w umowie kredytu denominowanego/ indeksowanego w sytuacji, w której kredytobiorca ma możliwość na mocy ustawy lub umowy do spełnienia świadczenia bezpośrednio w walucie obcej, treść łączących Strony zobowiązań ustalona została bezpośrednio w walucie CHF. W ocenie Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę zgłoszony przez stronę pozwaną wniosek nie zasługiwał jednak na uwzględnienie.
Zdaniem Sądu kluczowa dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy pozostawała okoliczność, iż sporna umowa tylko pozornie zawierała określenie kwoty kredytu (w § 2 ust. 1 Umowy), a zatem nie spełniała wymogów określonych w art. 69 ust. 1 i ust. 2 pkt. 2 Prawa bankowego. Zgodnie bowiem z treścią § 2 ust. 2 zd. 2 Umowy Bank dopiero po uruchomieniu kredytu lub pierwszej transzy kredytu wypłacanego w transzach wysyłał do Kredytobiorców pismo informujące o wysokości pierwszej raty kredytu, kwocie kredytu w CHF oraz jego równowartości w PLN, zgodnie z kursem kupna CHF według Tabeli Kursów Walut obowiązującej w Banku Millennium w dniu uruchomienia kredytu/transzy. W świetle powyższego określona w § 2 ust. 1 Umowy na 330.000,00 zł kwota kredytu nie ma charakteru kategorycznego i w istocie postanowienie to miało zostać doprecyzowane dopiero w przyszłości.
Tym samym w spornej umowie kredytu nie został zawarty przedmiotowo istotny element i świadczenie główne, co prowadziło do wniosku o jej nieważności. Jednocześnie w ocenie Sądu Powodom przysługiwał interes prawny w zakresie powództwa o ustalenie bowiem zniesieniu nie uległo jak dotąd zabezpieczenie kredytu w postaci hipoteki.
Wskazać należy, iż pozew inicjujący niniejsze postepowanie w lipcu 2018 roku wpłynął do Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie, który to Sąd stwierdził swoją niewłaściwość rzeczową i przekazał niniejszą sprawę Sądowi Okręgowemu w Warszawie. Przeprowadzone zostały trzy terminy rozpraw. Sąd dopuścił dowód z przesłuchania Powodów oraz zeznań świadków.
Postępowanie przed Sądem I Instancji trwało zatem stosunkowo długo bowiem blisko 4 lata, jednakże wynik postępowania tj. fakt, iż powództwo zostało uwzględnione w całości w pełni rekompensuje wszelkie niedogodności związane z długością trwania postępowania.
Sprawę prowadził adw. Jacek Sosnowski. i adw. Katarzyna Wójcik – Kancelaria adwokacka adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni