W dniu 8 czerwca 2021 r. Sąd Okręgowy w Warszawie wydał wyrok w sprawie o sygn. II C 996/20, w którym ustalił, że umowa kredytu mieszkaniowego Własny Kąt hipoteczny zawarta przez naszych Klientów z Bankiem PKO BP jest nieważna – oraz zasądził na rzecz Powodów od banku kwotę 6.417,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
Sprawa dotyczyła umowy kredytu mieszkaniowego „Własny Kąt hipoteczny” z 2007 r. Powodowie zaciągnęli kredyt w celu sfinansowania budowy i wykończenia domu jednorodzinnego. Umowa była umową kredytu denominowanego, to jest taką, w której kwota udzielonego kredytu w umowie zapisana była w CHF, zaś wypłacana była w złotówkach, po przeliczeniu kwoty wg tabeli kursowej banku po kursie kupna.
Pozew w niniejszej sprawie został złożony do Sądu w kwietniu 2020 r. Całe postępowanie trwało 14 miesięcy.
Wyrok zapadł po przeprowadzeniu zaledwie jednej rozprawy, na której sąd przesłuchał kredytobiorców. Sąd pominął wnioski pozwanego banku o przesłuchanie świadków z powodu braku wskazania ich adresów. Wobec nieważności umowy Sąd pominął także złożone przez obie strony wnioski o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego.
W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd , iż Umowa nie zawiera wyniku konsensu obu jego stron, co do kwoty stawianej do dyspozycji kredytobiorcy, gdyż kwestia ta obejmująca dopełnienie mechanizmu konwersji kwoty w walucie obcej na walutę polska, jest pozostawiona wyłącznie kredytodawcy i ma być przez niego jednostronnie ustalana już poza zawarciem umowy.
Sąd wskazał, iż takie ukształtowanie umowy kredytu godzi w cel tej instytucji. Kredytobiorca niezależnie od tego czy jest on konsumentem czy też przedsiębiorcą przystępuje do takiego stosunku prawnego czyniąc odpowiednie założenia ekonomiczne.
Jeśli zatem dysponuje zapewnieniem banku, po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku kredytowego iż zamierzony przez niego cel zostanie sfinansowany na konkretnym kwotowo poziomie, to nie powinien być zaskakiwany „zmniejszeniem” kwoty kredytu, które to zmniejszenie nie ma istocie żadnego limitu. Nie można bowiem wykluczyć, że zakładany i uzgodniony w umowie cel nie zostanie osiągnięty na skutek zmiany kursu waluty szwajcarskiej w wymiarze, która spowoduje taką różnicę pomiędzy rzeczywistą kwotą kredytu i wysokością zobowiązania kredytobiorcy, że ten nie będzie w stanie jej ponieść.
W konsekwencji tych rozważań Sąd podzielił argumentację naszej kancelarii i wskazał, iż (niezależnie od spełnienia wszystkich przesłanek do uznania kwestionowanych przez powodów postanowień za niedozwolone) w pierwszej kolejności umowa kredytu jest nieważna na podstawie art. 58 § 1 k.c. jako sprzeczna z art. 69 ust 1 i ust 2 pkt 2 ustawy Prawo bankowe gdyż nie określa, na zasadzie konsensu stron, kwoty kredytu.
Wyrok ten potwierdza, iż kompleksowa argumentacja naszej Kancelarii, znajduje odzwierciedlenie w postaci wyroków ustalających nieważność umów kredytów denominowanych i to nawet niezależnie od występowania w nich postanowień niedozwolonych.
Zobacz inne nasze sukcesy na kanale YB
Sprawę prowadzą adw. Marcin Miszczuk oraz adw. Jacek Sosnowski.