Wyrokiem z dnia 16 marca 2022 roku wydanym na posiedzeniu niejawnym w sprawie o sygn. akt I C 2617/20 Sąd Okręgowy w Warszawie I Wydział Cywilny ustalił nieważność umowy o kredyt hipoteczny indeksowanej do waluty CHF, zawartej pomiędzy naszymi Klientami, a EFG Eurobank Ergasias S.A. Spółka Akcyjna Oddział w Polsce z siedzibą w Warszawie (obecnie: Raiffeisen Bank International AG z siedzibą w Wiedniu) i zasądził od Banku na rzecz naszych Klientów kwotę 60.946,38 zł (sześćdziesiąt tysięcy dziewięćset czterdzieści sześć złotych 38/100) oraz kwotę 30.976,40 CHF (trzydzieści tysięcy dziewięćset siedemdziesiąt sześć franków szwajcarskich 40/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie.
Ponadto Sąd uwzględnił podniesiony przez Pozwanego zarzut zatrzymania i ustalił że zapłata przez Bank na rzecz Kredytobiorców kwoty zasądzonej w punkcie pierwszym niniejszego wyroku nastąpi za jednoczesną zapłatą przez Kredytobiorców na rzecz Raiffeisen Bank International AG z siedzibą w Wiedniu kwoty 120.000 zł (sto dwadzieścia tysięcy złotych). Dodatkowo Sąd zasądził na rzecz Powodów zwrot kosztów procesu.
Pozew w niniejszej sprawie został złożony w listopadzie 2020 roku. Na termin pierwszej rozprawy oczekiwaliśmy przeszło rok. Z uwagi na okoliczność, iż w międzyczasie, w skutek dokonanych przez spłat rat kredytowo – odsetkowych, zmianie uległa struktura roszczeń Kredytobiorców wobec Banku, koniecznym było dokonanie modyfikacji powództwa. Z powyższego względu Sąd nie wydał wyroku bezpośrednio po przeprowadzeniu postępowania dowodowego na rozprawie, a zakreślił pozwanemu Bankowi termin celem pisemnego ustosunkowania się do pozwu w zmodyfikowanym brzmieniu, po czym na posiedzeniu niejawnym wydał wyrok. Wskazać należy, iż powództwo główne o ustalenie oraz zapłatę w oparciu o teorię dwóch kondykcji zostało uwzględnione w całości (oddalone zostało jedynie powództwo ewentualne).
Z uwagi na okoliczność, iż wyrok wydany został na posiedzeniu niejawnym nie są nam znane szczegółowe motywy rozstrzygnięcia. Sąd ewidentnie podzielił jednak zasadność prezentowanego przez nas stanowiska, co do nieważności spornej umowy kredytowej z uwagi na abuzywny charakter zawartych w niej klauzul waloryzacyjnych ( w szczególności § 7 ust 4, § 9 ust 2 Regulaminu).
Ocena kwestionowanych postanowień pod kątem abuzywności prowadziła w realiach niniejszej sprawy do stwierdzenia, że kształtują one prawa i obowiązki Powodów w sposób sprzeczny z dobrym obyczajem, ale również rażąco naruszają ich interes, zarówno ekonomiczny jak i poza majątkowy. Jednocześnie utrzymanie w mocy łączącej strony umowy kredytu indeksowanego do waluty CHF bez uznanych za niedozwolone postanowień regulujących mechanizm indeksacji jest niemożliwe, gdyż prowadziłoby do zmiany charakteru prawnego tego stosunku obligacyjnego.
Wobec okoliczności, że sporna umowa kredytu nie może być uznana za rodzącą ważne zobowiązania, świadczenia spełnione na jej podstawie powinny być postrzegane jako nienależne i podlegające zwrotowi na podstawie art. 410 § 1 w związku z art. 405 k.c. Powyższe uzasadniało zasądzenie na rzecz Powodów zwrot wszystkich świadczeń w wykonaniu nieważnej Umowy kredytowej.
Aby zapoznać się z przyjętym przez Sąd tokiem rozumowania złożyliśmy wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Szczególnie nurtująca z naszego punktu widzenia pozostaje okoliczność uwzględnienia przez Sąd podniesionego przez pozwany Bank, w trakcie rozprawy, zarzutu zatrzymania. Wskazać należy, iż w odpowiedzi na zgłoszony zarzut złożyliśmy pismo procesowe zawierające obszerną argumentację (popartą przytoczonym orzecznictwem), wskazującą, że rzeczony zarzut nie zasługuje na uwzględnienie, jednakże zaprezentowane przez nas stanowisko najwyraźniej nie spotkało się z uznaniem ze strony Sądu.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski. i adw. Katarzyna Wójcik – Kancelaria adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni