Wyrokiem z dnia 8 sierpnia 2023 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie, I Wydział Cywilny (Sędzia Marzena Konsek-Bitkowska) w sprawie o sygn. akt: I ACa 1030/22 na skutek apelacji PKO BP S.A. z siedzibą w Warszawie od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 21 marca 2022 r. wydanego w sprawie o sygn. akt XXVIII C 7981/21 oddalił apelację pozwanego Banku uwzględniając apelację jedynie w zakresie określenia innego okresu zasądzenia odsetek i zasądził od PKO Spółki Akcyjnej z siedzibą w Warszawie na rzecz Klientów naszej Kancelarii kwotę 8.100,00 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.
Postępowanie apelacyjne od momentu doręczenia do Sądu II instancji apelacji PKO BP S.A. do wydania prawomocnego wyroku trwało około 13 miesięcy, a całe postępowanie od samego początku do końca trwało zaledwie 21 miesięcy. Sąd II instancji wydał wyrok po przeprowadzeniu jednej rozprawy. Natomiast Sąd w I instancji po przeprowadzeniu dwóch rozpraw uznał za uzasadnione roszczenie naszych Klientów o ustalenie nieważności umowy o kredyt hipoteczny oraz zasądził na ich rzecz kwotę 99.507,83 zł oraz kwotę 21.716,37 CHF wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie.
Sąd Apelacyjny podzielił w całości ustalenia faktyczne Sądu Okręgowego w zakresie okoliczności kontraktowania i warunków umowy zawartej pomiędzy stronami oraz jego ocenę prawną w zakresie niedostatków pouczenia o ryzyku kursowym stwierdzając, że konieczne jest udzielenie konsumentowi wyjaśnień w sposób czytelny i językowo zrozumiały, a nadto dający pełny obraz skutków ekonomicznych kredytu, jednocześnie stwierdzając, że umowa stron przewidywała przeliczenia dokonywane przez Pozwany Bank według niesprecyzowanych kryteriów, a potencjalne zagrożenia związane z założonym systemem indeksacji, istotne dla dokonania całościowej oceny opłacalności transakcji, ograniczone zostały do formalnego odebrania od naszych Klientów oświadczenia w tej mierze.
Zdaniem Sądu Apelacyjnego w niniejszej sprawie miało miejsce narzucenie klauzuli walutowej konsumentowi oraz rażące naruszenie jego interesów poprzez brak informacji o ryzyku kursowym, pozwalającej na świadome podjęcie decyzji co do wyboru oferty banku, a w konsekwencji narażenie konsumentów na nieprzewidywalne i nieograniczone ryzyko kursowe, skutkujące wzrostem zobowiązania, mimo wykonywania umowy zgodnie z jej treścią przy jednoczesnym zdjęciu tego ryzyka z będącego profesjonalistą na rynku finansowym kontrahenta.
W ocenie Sądu Apelacyjnego Pozwany Bank wykorzystał swoją przewagę informacyjną i negocjacyjną, aby doprowadzić do zawarcia umowy, która dawała Pozwanymi Bankowi duże szanse na uzyskanie dodatkowych zysków przez zapewnienie sobie, oprócz oprocentowania kredytu, także korzyści wynikających z nieuchronnego wzrostu kursu franka szwajcarskiego w relacji do złotego.
Nie budziło wątpliwości Sądu Apelacyjnego, że działanie Pozwanego Banku było sprzeczne z dobrym obyczajami. Polegało ono bowiem na zatajeniu przed konsumentami istotnych informacji, dostępnych dla Pozwanego Banku, które pozwoliłyby konsumentowi na podjęcie świadomej i rozważnej decyzji, na nieprzedstawieniu rzetelnych symulacji wykazujących wpływ wzrostu kursu CHF na wysokość zobowiązań powodów i realny koszt kredytu.
Bank, utrzymując naszych Klientów w przekonaniu, że kredytu jest dla nich korzystny, nie wyjaśnił im, że CHF jest walutą bezpieczną z punktu widzenia wierzyciela, natomiast z tych samych względów, dla których jest ceniony przez wierzycieli i inwestorów, naraża dłużnika nieosiągającego dochodów w tej walucie na wyjątkowe ryzyko. W ten sposób nasi Klienci zawarli umowę rażąco naruszającą ich interesy.
W ocenie Sądu w razie stwierdzenia abuzywności klauzuli ryzyka walutowego utrzymanie umowy nie było możliwe z prawnego punktu widzenia, co dotyczy także klauzul przeliczeniowych, w których nie dało się wydzielić elementu, który normatywnie mógłby być odrębnie oceniany i stanowić podstawę do wyprowadzania wniosku o utrzymaniu waloryzacji.
W tym stanie rzeczy Sąd Apelacyjny uznał, że umowa zawarta między stronami jest nieważna, w związku z tym utrzymał w mocy orzeczenie Sądu I instancji.
W wyniku prawomocnego wyroku stwierdzającego nieważności zawartej umowy pozwany Bank powinien zwrócić wszystkie świadczenia jakie zostały spełnione przez naszych Klientów z tytułu zawartej umowy. Ponadto, nasi Klienci mogą wystąpić do Sądu o wykreślenie hipoteki.
Bank zapowiedział złożenie skargi kasacyjnej do Sądu Najwyższego. Jednakże mając na uwadze ugruntowaną linię orzeczniczą, należy wyrazić nadzieję, że SN nie przyjmie skargi do rozpoznania.