W dniu 17 sierpnia 2023 r. Sąd Apelacyjny w Krakowie, VI Wydział Cywilny, wyrokiem wydanym w sprawie o sygn. akt I ACa 549/23 zmienił jedynie w części pkt. II orzeczenia przyjmując inną datę naliczania odsetek, a w pozostałym zakresie oddalił apelację Banku od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie, I Wydział Cywilny z dnia 6 września 2022 r. o sygn. akt I C 280/20 ustalającego, że umowa zawarta pomiędzy naszymi Klientami a GE MONEY BANK S.A. z dnia 26 czerwca 2008 r., jest w całości nieważna, zasądził także od pozwanego Banku na rzecz naszych Klientów kwoty: 95 870,93 zł i 54 466,15 CHF i ustalił, że koszty procesu w całości ponosi pozwany, pozostawiając ich szczegółowe rozliczenie referendarzowi sądowemu. Sąd Apelacyjny w Warszawie zasądził także zwrot kosztów postępowania apelacyjnego dla naszych Klientów w wysokości 8.100 zł.
Postępowanie apelacyjne od momentu doręczenia do Sądu II instancji apelacji Banku do wydania prawomocnego wyroku trwało 5 miesięcy, a całe postępowanie od wniesienia powództwa do końca wyniosło 42 miesiące.
W złożonej przez bank apelacji zawarto zarówno zarzuty dotyczące rzekomego naruszenia przez Sąd I instancji przepisów prawa procesowego, jak i prawa materialnego. Bank w trakcie procesu podniósł również zarzut zatrzymania.
Sąd Apelacyjny uznał, że ocena dowodów dokonana przez Sąd I instancji była prawidłowa. Poparł m.in. twierdzenie, że na podstawie umowy zawartej z powodami pozwany bank miał swobodę w ustalaniu kursu franka szwajcarskiego dla potrzeb przeliczenia kwoty kredytu udzielonego powodom na walutę CHF. Przy czym niedozwolony charakter tej części klauzuli indeksacyjnej był wystarczający do wyeliminowania z umowy całości mechanizmu indeksacji.
Sąd Apelacyjny wskazał, że pozwany Bank nie zdołał wykazać, by Sąd I instancji rozpoznając sprawę naszych Klientów, naruszył zasady swobodnej oceny dowodów, a tym samym popełnił błąd w ustaleniach faktycznych.
W niniejszym postępowaniu zarówno Sąd Okręgowy i Sąd Apelacyjny podkreślili, że Powodowie mają interes prawny w ustaleniu nieważności umowy, ponieważ tylko stwierdzenie nieważności w sposób trwały usunie niepewność między stronami, a nieważność umowy da pełną jasność co do postawy, na jakiej należy oprzeć rozliczenia stron postępowania.
Sąd Apelacyjny w Krakowie nie przychylił się również do zgłoszonego przez bank zarzutu zatrzymania, zatem argumentacja podniesiona w tym zakresie przez Kancelarię okazała się skuteczna.
Sąd Apelacyjny wyjaśnił, iż brak jest podstaw do uwzględniania zarzutu zatrzymania, bowiem celem zarzutu zatrzymania jest zabezpieczenie wierzyciela wzajemnego, a nie utrudnienie wierzycielowi odzyskania świadczenia. Sąd pokreśli, że dokonując oceny zatrzymania w konkretnym przypadku, należy badać czy taki właśnie ma ono cel i czy rzeczywiście istnieje groźba, że dłużnik wzajemny nie spełni własnego świadczenia. Z kolei uwzględnienie zarzutu zatrzymania, w ocenie Sądu, byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego wyrażonymi w art. 5 k.c. Sąd doszedł do wniosku w przedmiotowym postępowaniu, że pozwanemu mógłby rozliczyć się z powodami zarzutem potrącenia, który spowodowałby wzajemne umorzenie zobowiązań stron.
W tym stanie rzeczy Sąd Apelacyjny uznał, że umowa zawarta między stronami jest nieważna, w związku z tym utrzymał w mocy orzeczenie Sądu I instancji w tym zakresie. Wyrok Sądu Apelacyjnego jest prawomocny.
Sąd podzielił więc zaprezentowaną przez naszą Kancelarię argumentację w zakresie żądań wywiedzionych w roszczeniu głównym i podtrzymanych w dalszym toku postępowania, wobec czego klienci uzyskali nieważność umowy kredy oraz kwoty: 95 870,93 zł i 54 466,15 CHF.
Sprawę prowadził adw. Jacek Sosnowski.