Wyrokiem z dnia 2 listopada 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie, XXV Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt XXV C 1334/20 ustalił, że umowa kredytu zawarta w maju 2009 r. z Deutsche Bank PBC S.A. w Warszawie jest nieważna w całości i zasądził od Banku na rzecz Klientów Kancelarii kwotę 217.969,67 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 20 kwietnia 2022 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 11.817 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
-
Sąd Okręgowy w Warszawie uznał umowę kredytu między Deutsche Bank PBC a Klientami Kancelarii za nieważną i zasądził od Banku kwotę 217.969,67 zł z odsetkami oraz 11.817 zł zwrotu kosztów procesu.
-
Powodem nieważności umowy były niedozwolone klauzule indeksacyjne oraz brak odpowiedniego pouczenia kredytobiorców o ryzyku kursowym związanym z kredytem denominowanym w walucie obcej.
-
Sąd uznał, że bank nie spełnił obowiązku dochowania należytej staranności przy zawieraniu umowy z konsumentem, ponieważ nie umożliwił mu indywidualnego negocjowania warunków umowy.
Głównym żądaniem pozwu było ustalenie nieważności zawartej między stronami umowy kredytu z maja 2009 roku i zwrot świadczenia spełnionego przez stronę powodową na rzecz Pozwanego Banku na poczet tej umowy.
Pozew w niniejszej sprawie został wniesiony w kwietniu 2020 roku. W ramach postępowania dowodowego Sąd dopuścił dowód z przesłuchania Strony Powodowej. Jednocześnie Sąd pominął sformułowane przez Strony wnioski dowodowe o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego, uznając je za nieprzydatne dla rozstrzygnięcia sprawy, a także dowód z zeznań świadków jako nieistotny dla rozstrzygnięcia sprawy.
W ocenie Sądu Klienci Kancelarii zasadnie zarzucili Bankowi, że zawarta przez strony umowa kredytu jest nieważna. Do nieważności umowy prowadzi sposób ukształtowania w umowie klauzul indeksacyjnych, które przewidują przeliczanie świadczeń stron, tj. kwoty kredytu i spłacanych rat kredytowych na podstawie kursów z wewnętrznych tabel kursowych sporządzanych przez pozwany Bank. Po drugie braku należytego pouczenia kredytobiorców o ryzyku kursowym, jakie wiąże się z kredytem denominowanym w walucie obcej.
Zdaniem Sądu w umowie tylko ograniczono sposób zasady kształtowania przez Bank kursu wymiany walut w tabeli bankowej, jest to postanowienie § 6.3 umowy, jednakże w tym postanowieniu brak jest określenia zasad wyznaczania przez Banku spreadu walutowego, na podstawie którego ustalany jest kurs kupna/sprzedaży Banku.
W tym zakresie nastąpiło odesłanie do pkt 4.7 Regulaminu Produktowego. Natomiast w ocenie Sądu te kryteria wymienione w pkt 4.7 regulaminu są niejasne i nie pozwalają ustalić, o jaką konkretnie wartość Bank może podwyższyć spread walutowy, w razie ziszczenia się wymienionych w pkt 4.7 warunków. Wobec tego na podstawie postanowień umowny kredytu kredytobiorca nie był w stanie stwierdzić ani sprawdzić, w jakich sytuacjach Bank może podwyższyć spread walutowy oraz o jaką wartość.
Ponadto w ocenie Sądu kredytobiorcy zostali w sposób nienależyty poinformowani o ryzyku kursowym, jaki wiąże się z tego rodzaju kredytem, co prawda kredytobiorcy otrzymali ogólną informację, że tego rodzaju produktem związane jest ryzyko kursowe, natomiast zabrakło pouczenia o skali tego ryzyka, w szczególności, że kurs waluty CHF może rosnąć w sposób nieograniczony, a także o konsekwencjach z tym związanych.
Z tych przyczyn Sąd uznał klauzule przeliczeniowe za niedozwolone postanowienia umowne w rozumieniu art. 3851 k.c., a bez nich umowy kredytu nie da się wykonać, nie można bowiem ustalić wysokości zadłużenia kredytobiorców, które podlega spłacie ani wysokości rat kredytowych. Wyłączenie z umowy klauzul przeliczeniowych jako bezskutecznych prowadzi do upadku umowy kredytowej w całości.
Z przedstawionych względów zawarta przez Strony umowa jest nieważna. W ocenie Sądu Powodowie mają interes prawny w żądaniu ustalenia nieważności umowy kredytu. Jako że pomiędzy stronami istnieje spór co do ważności umowy, która formalnie wiąże i powinna być wykonywana jeszcze przez wiele lat, to jedynie sądowy wyrok ustalający nieważność umowy może uregulować sytuację prawną stron na przyszłość, kończąc spór w przedmiocie związania umową, w tym w szczególności co do obowiązku dalszego płacenia rat kredytowych.
Wydany wyrok w spawie jest nieprawomocny. Pełnomocnik Banku zapowiedział złożenie apelacji, jednak mając na uwadze kierunek linii orzeczniczej, należy wyrazić nadzieję, że wyrok utrzyma się w II instancji.
Sprawę prowadzą adw. Jacek Sosnowski– Kancelaria Adwokacka Adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.