Wyrokiem z dnia 3 października 2022 roku Sąd Okręgowy w Warszawie, XXIV Wydział Cywilny, sygn. akt XXIV C 796/20 zasądził od Deutsche Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie na rzecz Klienta naszej Kancelarii kwotę 287.276,77 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 17 czerwca 2020 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 34.396,89 CHF. Jednocześnie Sąd obciążył kosztami procesu Banku w całości, pozostawiając szczegółowe wyliczenie tych kosztów referendarzowi sądowemu.
-
Sąd Okręgowy w Warszawie orzekł o nieważności umowy kredytu zawartej między Deutsche Bank PBC S.A. a Klientem Kancelarii;
-
Bank został zobowiązany do zwrotu kwoty 287.276,77 zł i 34.396,89 CHF oraz do pokrycia kosztów procesu;
-
Powództwo zostało skierowane przeciwko Deutsche Bank Polska S.A. w związku z umową z września 2008 r.
Głównym żądaniem pozwu było roszczenie o zasądzenie od Deutsche Bank Polska S.A. z siedzibą w Warszawie na rzecz Klienta naszej Kancelarii kwoty 287.276,77 zł oraz kwoty 34.396,89 CHF tytułem zwrotu świadczeń uiszczonych przez niego nienależnie na poczet nieważnej Umowy Kredytu zawartej we wrześniu 2008 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia następnego po doręczeniu odpisu pozwu pozwanemu do dnia zapłaty wyliczonych na zasadzie teorii dwóch kondykcji.
W treści powództwa wskazaliśmy, że łącząca strony umowa kredytu denominowanego jest nieważna z powodu sprzeczności jej zapisów z art. 69 ust. 1 prawa bankowego ze względu na sprzeczność z naturą kredytu, nieokreślenie elementów istotnych umowy oraz z powodu sprzeczności z zasadą swobody umów, ponieważ to bank na podstawie tabel kursowych określał wysokość udzielonego kredytu. W powództwie powołaliśmy się również na naruszenie przez zapisy umowy zasady walutowości, naruszenie równowagi kontraktowej stron oraz na naruszenie art. 12 ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym.
W odpowiedzi na pozew Bank wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od naszego klienta na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Jak wynika z uzasadnienia wyroku, Sąd podzielił argumentację prezentowaną przez naszą Kancelarię, iż umowa zawarta między stronami zawierała postanowienia o charakterze niedozwolonym. Zdaniem Sądu istnieją dwie podstawy uznania nieważności umowy.
Po pierwsze nieważność wynika wobec braku jednoznacznego i obiektywnego wskazania w umowie kwoty kredytu, tj. braku określenia wszystkich niezbędnych elementów konstrukcyjnych umowy kredytu, jest sprzeczna z właściwością stosunku zobowiązaniowego, zasadami współżycia społecznego i przekracza zasadę swobody umów, z zasadą nominalizmu wobec niedopuszczalności zastosowania klauzuli waloryzacyjnej.
Po drugie umowa zawiera niedozwolone postanowienia umowne, którymi strona powodowa nie jest związana, a których eliminacja z treści umowy prowadzi do upadku umowy. Nadto Sąd wskazał, że okoliczność, iż od samego początku zawarcia umowy istniała możliwość spłaty rat kapitałowo-odsetkowych w walucie CHF nie ma wpływu na pogląd Sądu w tej sprawie.
W niniejszej sprawie Sąd stanął na stanowisku, że zawarta przez Klienta naszej Kancelarii z pozwanym Bankiem umowa o kredyt jest umową nieważną. Ogólnie rzecz ujmując, co do pierwszej z podstaw Sąd uznał, że umowa kredytu denominowanego wyrażona w walucie obcej, nie określa precyzyjnie kwoty udzielonego kredytu. Kredytobiorca nie wie, po jakim kursie zostanie przeliczona kwota zobowiązania na złotówki i nie zna ostatecznej kwoty zaciąganego kredytu.
Kwota kredytu opisanego na umowie w walucie obcej nie może być więc traktowana jako kwota środków pieniężnych oddanych do dyspozycji kredytobiorcy. Brak jednoznacznie wskazanej kwoty zobowiązania stanowi podstawową przesłankę do unieważnienia całej umowy o kredyt denominowany. Argumentem podważającym ważność umowy kredytu denominowanego, jest sprzeczność tej umowy z treścią art. 69 ustawy prawo bankowe oraz nieprecyzyjne określenie kwoty kredytu, która opisana jest jako kwota CHF, ale wypłacana w polskich złotówkach po przeliczeniu według nieznanego kursu stosowanego i ustalanego dowolnie przez bank.
Ponadto Sąd podzielił stanowisko naszej Kancelarii, również co do drugiej podstawy, mianowicie co do tego, że w umowie znajdują się także klauzule denominacyjne, które pozwalają bankowi w sposób dowolny kształtować kursy walut, przez co nigdy nie dochodzi do spłaty nominalnej wartości kredytu.
Niemożliwe jest przez to określenie wysokości samego kredytu, jak i poszczególnych rat, co świadczy o odejściu od konstrukcji kredytu, którego kluczowym elementem jest obowiązek zwrotu kwoty otrzymanej. Co więcej, w wyniku ustalanego jednostronnie przez bank kursu waluty powstaje dodatkowy koszt kredytu nieprzewidziany w samej umowie oraz w przepisach ustawy prawo bankowe.
Sąd podzielił więc zaprezentowaną przez naszą Kancelarię argumentację w zakresie zasadności zasądzenia żądanej kwoty, które wynikało z przedstawionych dokumentów potwierdzających, że kwota kredytu w całości została spłacona przez Klienta naszej Kancelarii.
Zapadły wyrok w sprawie jest nieprawomocny. Bank zapowiedział złożenie apelacji od orzeczenia Sądu, jednak mając na uwadze kierunek linii orzeczniczej, należy wyrazić nadzieję, że wyrok utrzyma się w II instancji.
Sprawę prowadzi adw. Jacek Sosnowski – Kancelaria Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.