Wyrokiem z dnia 20 czerwca 2022 r. wydanym w sprawie o sygn. akt I C 1220/20, Sąd Okręgowy w Kaliszu, I Wydział Cywilny ustalił, że umowa kredytu zawarta przez naszych Klientów z GE Money Bankiem Spółką Akcyjną w Gdańsku, którego następcą prawnym jest Bank BPH Spółka Akcyjna w Gdańsku jest nieważna.
W sentencji wyroku Sąd Okręgowy w Kaliszu ustalił nieważność umowy kredytu zawartej pomiędzy naszymi Klientami a GE Money Bankiem S.A. z siedzibą w Gdańsku (obecnie Bank BPH S.A. z siedzibą w Gdańsku).
Sąd zasądził od pozwanego Banku BPH S.A. z siedzibą w Gdańsku łącznie na rzecz naszych Klientów kwotę 278.222,97 zł oraz kwotę 62.278,06 CHF, uznając, że pozwany ma prawo wstrzymać się ze spełnieniem powyższego świadczenia do czasu zaoferowania przez powodów zwrotu świadczenia wzajemnego w kwocie 642.081,62 zł albo zabezpieczenia roszczenia o jego zwrot.
Zasądził również od pozwanego na rzecz naszych Klientów kwotę 11.834,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Pozew w niniejszej sprawie został złożony do Sądu we wrześniu 2020 r. Pozew wskazywał, na zawarcie w umowie kredytu klauzul niedozwolonych. Przewidując powszechne stanowisko Banku BPH szczególny nacisk na argumentację w tej kwestii został położony na treść § 17 umowy kredytowej, który tylko pozornie regulował zasady wyznaczania kursu przez Bank, poprzez odesłanie do kursów średnich NBP, gdyż pozostawiał całkowicie nieuregulowaną kwestię marży Banku, a tym samym pozwalał Bankowi de facto dowolność w ustalaniu wysokości kursów CHF.
Sąd w pełni podzielił nasze stanowisko w zakresie mechanizmu przeliczenia waluty CHF na PLN według kursu ustalonego samodzielnie przez pozwany bank w tabeli kursów, który był nieokreślony i niemożliwy do zweryfikowania w zakresie jego prawidłowości przez kontrahentów banku-Kredytobiorców. W umowie nie było definicji tabeli, ani sposobu jej ustalania. Kredytobiorca nie był w stanie ustalić jaki będzie kurs, oraz czy ewentualnie ustalony kurs był poprawny i zbieżny z kursem obowiązującym na rynku.
Nie było mechanizmu weryfikacji, czy w okresie trwania umowy, kurs mieści się w granicach kursu rynkowego, w konsekwencji bank miał całkowitą swobodę jego kształtowania. Kredytobiorcy byli zdani na wartości wynikające z Tabeli, które nie spełniały warunku obiektywności. Umowa nie przedstawiała w sposób przejrzysty konkretnych działań mechanizmu wymiany waluty CHF, tak by kredytobiorcy byli w stanie samodzielnie oszacować konsekwencje ekonomiczne. Wyłącznie od arbitralnej decyzji banku zależało jaka suma pieniędzy z tytułu zawartej umowy kredytu ostatecznie trafi do rąk Kredytobiorców i jaka ostatecznie zostanie spłacona.
Sąd w przedmiotowym postępowaniu sądowym w pełni również podzielił stanowisko naszych Klientów w zakresie abuzywności indeksacji kredytu kursem waluty CHF, która nie była przedmiotem indywidualnych uzgodnień.
Wskazać należy, iż powództwo główne o ustalenie oraz zapłatę w oparciu o teorię dwóch kondykcji zostało uwzględnione w całości.
Sąd w tej kwestii powołał się na wydaną w dniu 16 lutego 2021 r. przez Sąd Najwyższy w sprawie III CZP 11/20 uchwałę, w której wskazał, że przy stwierdzeniu nieważności umowy kredytowej, umowę należy rozliczyć zgodnie z teorią dwóch kondykcji. Oznacza to, że każdej ze stron tj. kredytobiorcy i bankowi przysługują dwa odrębne roszczenia. Stronie, która w wykonaniu umowy kredytu, dotkniętej nieważnością, spłacała kredyt, przysługuje roszczenie o zwrot spłaconych środków pieniężnych jako świadczenia nienależnego (art. 410 § 1 w związku z art. 405 k.c.) niezależnie od tego, czy i w jakim zakresie jest dłużnikiem banku z tytułu zwrotu nienależnie otrzymanej kwoty kredytu.
Sprawę prowadził adwokat Jacek Sosnowski
Inne ciekawe wyroki omawiamy na naszym kanale YouTube – zapraszamy do subskrybowania