W dniu 25 marca 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSO Aleksandra Błażejewska-Leoniak) wydał wyrok w sprawie o sygn. XXVIII C 3940/21, w którym:
- ustalił, że umowa o kredyt mieszkaniowy zawarta przez naszego Klienta z BRE Bank S.A. z siedzibą w Warszawie, poprzednikiem prawnym pozwanego mBank S.A. z siedzibą w Warszawie jest nieważna;
- zasądził od Banku na rzecz naszego Klienta kwotę 277 838,71 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 17 czerwca 2021r. do dnia zapłaty
- oddalił powództwo w pozostałym zakresie (w zakresie 14 dni odsetek, gdyż sąd uznał, wymagalność roszczenia nastąpiła po 14 dniach od doręczenia Bankowi odpisu pozwu);
- zasądził od Banku na rzecz powoda naszego Klienta kwotę 11 817 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu.
Sprawa dotyczyła umowy o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „mplan” waloryzowany kursem chf, zawartej w czerwcu 2009 r. Klient zaciągnął kredyt w na poczet budowy i zakupu od dewelopera lokalu mieszkalnego oraz refinansowanie poniesionych nakładów związanych z zakupem tej nieruchomości. Umowa była umową kredytu indeksowanego.
Wyrok zapadł po przeprowadzeniu jednej rozprawy, podczas której został przeprowadzony dowód z przesłuchania stron ograniczony do przesłuchania naszego Klienta. Sąd postanowił pominąć zgłoszone przez obie strony wnioski o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego oraz wniosek banku o przesłuchanie świadka (pracownika Banku, który nie brał żadnego udziału w procedurze zawarcia umowy kredytowej przez naszego Klienta).
W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, iż nasz Klient posiada niewątpliwe interes prawny w żądaniu ustalenia nieważności umowy kredytowej. W sprawie zostały jednocześnie spełnione wszystkie przesłanki do uznania kwestionowanych postanowienia składające się na mechanizm indeksacji za niedozwolone. Sąd odwołał się do wyroku TSUE z dnia 18 listopada 2021 r. w sprawie C- 212/20 TSUE i wyjaśnił, że postanowienia dotyczące indeksacji zamieszczone w umowie kredytu muszą określać zrozumiałą i obiektywną metodę ustalania kursu waluty tak, aby na jej podstawie konsument mógł samodzielnie określić kurs waluty obowiązujący danego dnia. W sprawie zaś nie powinno budzić wątpliwości, że te przesłanki nie zostały spełnione.
Sąd podkreśl przy tym, iż kredytobiorca nie został w sposób rzetelny i zrozumiały poinformowany o konsekwencjach związanych z zaciągnięciem oferowanego mu kredytu. W szczególności nie został w sposób rzetelny poinformowany o mechanizmie kredytu indeksowanego, a także o ryzykach wynikających dla niego w przypadku wyboru tego rodzaju produktu finansowego.
Zdaniem Sądu umowa jest nieważna, jako sprzeczna z samą naturą zobowiązania. Jeśli chodzi o klauzule indeksacyjne, a w szczególności tabele kursów walut, to wg sądu dowody potwierdzają, że to wola banku decydowała o sposobie ustalenia kursu. Z tego też powodu umowa jest nieważna z uwagi na abuzywność klauzul przeliczeniowych. Skutkiem abuzywności klauzul przeliczeniowych jest nieważność umowy.
Argumenty banku o potencjalnych możliwościach zastąpienia odesłania kwestionowanych postanowień innymi regulacjami były zdaniem sądu bezprzedmiotowe. Z kolei ich eliminacja skutkuje pozbawieniem umowy kredytu jej essentialia negotii , co musi prowadzić do jej nieważności.
Postępowanie od złożenia pozwu trwało 12 miesięcy. Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Marcin Miszczuk – Kancelaria adwokacka adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni