Wyrokiem z dnia 30 stycznia 2024 roku Sąd Okręgowy w Warszawie w sprawie o sygnaturze akt XXVIII C 13490/22 zasądził na rzecz powoda od mBanku S.A. kwotę 86.528,10 zł oraz kwotę 17.507,17 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 16 marca 2023 roku do dnia zapłaty, także kwotę 22.617,00 zł wraz z należnymi odsetkami tytułem zwrotu kosztów procesu. Przedmiotowym wyrok zapadł w wyniku przesłankowego ustalenia przez Sąd, że umowa kredytu zawarta w październiku 2006 roku z BRE Bankiem S.A., którego następcą prawnym jest mBank S.A., jest nieważna.
Postępowanie wszczęto w lipcu 2022 roku i trwało 19 miesięcy. W pozwie Nasza Kancelaria powoływała się na brak związania abuzywnymi klauzulami przeliczeniowymi wobec obciążenia ich nadmiernym ryzykiem kursowym, braku należytej informacji o ryzyku kursowym, a zarazem arbitralnego wyznaczania kursu waluty przez Bank. Podnieśliśmy również, że konsekwencją uznania kwestionowanych postanowień za abuzywne jest to, iż są one bezskutecznie i nie wiążą stron. W sprawie odbyła się jedna rozprawa.
W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy wskazał, że podziela stanowisko przedstawione przez naszą Kancelarię, że kwestionowana umowa zawiera postanowienia abuzywne. Sąd też nie miał wątpliwości, że pozostawienie po stronie Banku możliwości pośredniego wpływania na wysokość zobowiązania jak i pozostawienie nieograniczonego ryzyka po stronie konsumenta związanego z zaciągnięciem zobowiązania, którego wysokość jest uzależniona od kursu waluty obcej stanowiło abuzywność tych postanowień i to w całości, czyli nie tylko w tej części odsyłającej do tabel banku, ale całych tych klauzul indeksacyjnych.
W tym zakresie Sąd podkreślił, że wskazane umowy, jako sprzeczne z ustawą, są nieważne w oparciu o regulację przepisu art. 58 § 1 k.c. w zw. z przepisem art. 69 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.
Umowa kredytu nie przewidywała bowiem żadnych ograniczeń w określaniu przez bank kursów w tabelach kursów obowiązujących w banku jak też nie wynikało z niej, że kurs z tabel banku ma być co najmniej rynkowy czy też obiektywnie sprawiedliwy. Zdaniem Sądu wzajemne obowiązki stron danego stosunku powinny bowiem być ukształtowane i ustalone w uprzednio uzgodniony przez nie jasny, precyzyjny i czytelny sposób.
Wobec nieważności umowy kredytu, Sąd zasądził na rzecz naszego Klientów wszystkie środki uiszczone przez niego na rzecz Banku w wykonaniu tejże umowy tytułem zwrotu nienależnego świadczenia, opierając się w tym zakresie tzw. teorię dwóch kondykcji.
Sąd podzielił więc zaprezentowaną przez naszą Kancelarię argumentację w zakresie nieważności przedmiotowej umowy kredytowej i zasadności zasądzenia od pozwanego Banku na rzecz naszego Klienta zwrotu wszystkich środków pieniężnych wpłaconych tytułem jej wykonania.
Mając na uwadze powyższe, Sąd podzielił w całości zaprezentowaną przez naszą Kancelarię argumentację w zakresie nieważności przedmiotowej umowy kredytowej i zasądził zwrot kosztów procesu.
Zapadły wyrok jest nieprawomocny. Bank zapowiedział apelację od powyższego orzeczenia, jednak mając na uwadze kierunek linii orzeczniczej, należy wyrazić nadzieję, że wyrok utrzyma się w II instancji.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski oraz r.pr. Jakub Kochan – Kancelaria adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.