W dniu 13 listopada 2023 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie, I Wydział Cywilny, w sprawie z powództwa naszej Klientki przeciwko Bankowi Polska Kasa Opieki S.A. z siedzibą w Warszawie, sygnatura akt I ACa 318/23, wydał wyrok oddalający apelację Banku od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 3 listopada 2023 r, sygnatura akt II C 775/20. W konsekwencji umowa zawarta w dniu 20 grudnia 2005 r. z Bankiem BPH jest nieważna. Ponadto na rzecz naszej Klientki została zasądzona kwota 182 351,01 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 19 lipca 2022 r. do dnia zapłaty oraz łączna kwota 20 047 zł tytułem kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się urzeczenia do dnia zapłaty.
W niniejszej sprawie miały miejsce trzy posiedzenia sądu w toku obu instancji. Natomiast od momentu skierowania do Sądu Okręgowego w Warszawie do jej zakończenia w II instancji minęły 43 miesiące.
W toku omawianego podpisania główne żądanie strony powodowej stanowiło stwierdzenie nieważności umowy kredytu denominowanego do waluty CHF, ewentualnie jej tzw. „odfrankowienie”. Argumentacja Kancelarii została oparta na zawarciu w treści umowy klauzul niedozwolonych. Zwrócono także uwagę na fakt, że postanowienia umowy nie zostały indywidualnie uzgodnione z Kredytobiorczynią, są nietransparentne oraz kształtują prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają interesy naszej Klientki.
Ustalenie wysokości kwoty wypłaconego i zwracanego kredytu było jednoznaczne z koniecznością odwołania się do kursów walut obowiązujących w Banku w dniu wypłaty lub w chwili spłaty kredytu, określonych w Tabeli w chwili dokonywania przeliczeń kursowych. Tymczasem umowa nie określała zasad ustalania tych kursów, zatem taki kształt stosunku prawnego nie mieści się w granicach swobody umów, zaprzeczając naturze stosunku obligacyjnego w rozumieniu art. 3531 Kodeksu Cywilnego.
W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd Apelacyjny w osobie Sędziego (del.) Adama Jaworskiego wskazał, że podziela ustalenia faktyczne i ocenę prawną Sądu I instancji. Zarzuty zawarte w treści apelacji zostały uznane za nietrafione. W szczególności podkreślono, że umowa nie może zostać utrzymana w mocy poprzez wyeliminowanie poszczególnych postanowień umownych.
Sąd odniósł się także do poniesionego przez Bank zarzutu zatrzymania, który nie został uwzględniony. Mianowicie umowa kredytu nie jest umową wzajemną, zatem uwzględnienie zarzutu mogło nastąpić tylko przez analogię. Ewentualnym środkiem służącym wzajemnym rozliczeniom stron mógłby być zarzut potrącenia, którego intencją jest z zaliczeniem jednej z wzajemnych wierzytelności pieniężnych na poczet drugiej.
Aspektem wartym uwagi jest fakt, że w treści Załącznika nr 7 do umowy kredytowej zostało zawarte oświadczenie Powódki, w którym wyraziła ona świadomość ryzyka zmiany kursu waluty i konsekwencji zawarcia umowy powiązanej z walutą CHF. Ponadto umowa przedstawiała przykład wpływu zmiany kursu walutowego na raty spłacanego kredytu.
W ocenie sądu I instancji przywołane oświadczenie miało charakter blankietowy, zwłaszcza że nie odnosi się ono do swobody Banku w kształtowaniu tabeli kursowej. Przedstawiona tabela nie została indywidualnie dostosowana do położenia naszej Klientki, gdyż nie odnosi się ona do kwoty udzielonego kredytu, stanowiąc jedynie powtarzalny element wzorca umownego Banku BPH.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski i r.pr. Małgorzata Wilczek