Wyrokiem z dnia 10 czerwca 2022 roku Sąd Okręgowy w Warszawie, III Wydział Cywilny, sygn. akt III 1104/22 ustalił, że umowa z dnia 19 maja 2006 roku zawarta pomiędzy Naszymi Klientami, a GE Money Bank (którego następcą prawnym jest Bank BPH S.A. z siedzibą w Gdańsku) jest nieważna oraz zasądził od pozwanego Banku solidarnie na rzecz Powodów kwotę 165 531, 69 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 20 maja 2022 roku do dnia zapłaty. Ponadto Sąd zasądził na rzecz Naszych Klientów kwotę 9 264 zł tytułem kosztów procesu.
W uzasadnieniu w/w wyroku Sąd Okręgowy wskazał, iż zamieszczone w umowie postanowienia pozwalające pozwanemu bankowi na przeliczanie rat kredytu przy posłużeniu się wewnętrzną tabelą kursową banku zostały wprowadzone i ustalone jednostronnie przez bank przy jednoczesnym uniemożliwieniu Konsumentom – Naszym Klientom wpływu na ich kształt. W żaden sposób z treści umowy oraz załączników stanowiących jej integralną część nie wynikało jaka tabela stanowi podstawę ustalania kursów i w jaki sposób kursy sprzedaży i kupna waluty w niej wskazane się kształtują.
Przedmiotowe zapisy nie zostały uzgodnione indywidualnie z Kredytobiorcami – Naszymi Klientami, nie mieli oni rzeczywistego wpływu na ich treść. Ponadto, postanowienia te tworzyły prawa i obowiązki Powodów w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco naruszały ich interesy. Sąd podkreślił, iż linia orzecznicza w tym zakresie, zarówno Sądu Najwyższego, jak też orzecznictwo europejskie również działa, w tym zakresie na korzyść konsumentów (wyrok TSUE z dnia 3 października 2019 r. w sprawie C-260/18, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 2019 r., sygn. akt II CSK 483/18.
Podsumowując, Sąd Okręgowy podniósł, iż zawarcie w umowie zapisów charakteryzujących się cechami określonymi w art. 3851 § 1 k.c. nie wiążą Powodów. W przedmiotowej sprawie wykreślenie tych klauzul z umowy powoduje, iż umowa staje się niewykonalna. Nadal bowiem pozostaną w niej zapisy mówiące o jej indeksowaniu do waluty franka szwajcarskiego. Jednocześnie jednak nie będzie można określić sposobu w jaki należy przeliczyć kwotę udzielonego kredytu do CHF, a także sposobu w jaki przeliczyć wysokość poszczególnych rat wyrażonych w CHF na walutę polską. Powyższe skutkuje nieważnością całego stosunku prawnego.
Za nieważnością umowy kredytu indeksowanego z uwagi na abuzywność klauzul o przeliczeniach walutowych opowiedział się wyraźnie Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11 grudnia 2019 r. o sygn.. akt V CSK 382/18, wskazując że po wyeliminowaniu tego typu klauzul utrzymanie umowy o charakterze zamierzonym przez strony nie jest możliwe, co przemawia za jej całkowitą nieważnością.
Ponadto eliminacja z treści umowy postanowień dotyczących głównych świadczeń stron związanych z określeniem wysokości rat kapitałowo-odsetkowych oraz wysokości niespłaconej części kredytu prowadziłoby do wniosku, że istotne przedmiotowo postanowienia kredytu nie zostały określone w umowie łączącej strony. Powoduje to niemożność wykonania świadczenia określoną w art. 387 § 1 k.c. Zgodnie zaś z tym przepisem umowa o świadczenie niemożliwe jest nieważna.
Stwierdzenie nieważności umowy przedmiotowego kredytu powoduje, że każda ze stron umowy ma roszczenie o zwrot spełnionego świadczenia. W niniejszym postępowaniu doszło do sytuacji w której Powodowie wpłacili na rzecz Pozwanego Banku kwotę 165 531,69 PLN (art.410 k.c. w zw. z art. 405 k.c.). Tym samym, mając na uwadze powyższe, Sąd uznał za zasadne zasądzenie powyższej kwoty wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie zgodnie z żądaniem pozwu.
Sąd podzielił więc zaprezentowaną przez naszą Kancelarię argumentację w zakresie żądań wywiedzionych w roszczeniu głównym i podtrzymanych w dalszym toku postępowania.
Zapadły wyrok jest nieprawomocny, jednak mając na uwadze kierunek linii orzeczniczej należy wyrazić nadzieję, że wyrok utrzyma się w II instancji.
Sprawę prowadził adw. Jacek Sosnowski