W dniu 9 lutego 2022 r., Sąd Apelacyjny w Katowicach w sprawie o sygn. akt I ACa 421/21 oddalił apelację Banku od wyroku z dnia 26 lutego 2021 roku wydanym w sprawie o sygn. akt I C 223/20 przez Sąd Okręgowy w Katowicach. Oznacza to, że prawomocny stał się wyrok w którym Sąd 1) ustalił, że umowa o Kredyt Hipoteczny w złotych indeksowana kursem CHF listopada 2008 r., zawarta z ING Bankiem Śląskim Spółką Akcyjną z siedzibą w Katowicach, jest nieważna, w punkcie 2) zasądził od Pozwanego na rzecz Powoda kwotę 6.417 zł tytułem kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty. Dodatkowo Sąd Apelacyjny zasądził kolejne koszty procesu od Banku w kwocie 4050 zł.
Bank wniósł apelację zarzucając szereg uchybień natury materialnej i procesowej. Podnieść należy, iż w ocenie Kancelarii, wyro Sądu I instancji był w pełni prawidłowy – Sąd właściwie ustalił stan faktyczny, przeprowadził postępowanie dowodowe, z czego wywiódł logiczne konkluzje oraz prawidłowo zastosował przepisy prawa – i jako taki powinien się ostać, zaś apelacja Pozwanego – jako bezzasadna winna zostać oddalona w całości, co też ostatecznie się stało.
Bank opierał apelację na braku przesłuchania świadków, których Sąd I instancji pominął, uznając słusznie, że zeznania świadków nawet w przypadku ich dopuszczenia przez Sąd nie mogłyby korzystać z waloru dowodu w tej konkretnej sprawie, której przedmiotem sporu jest jednostkowa umowa zawarta między Pozwanym Bankiem, a Powodem jako konsumentem.
W sferze zainteresowania Sądu winny pozostawać bowiem wyłącznie kwestie związane z treścią tejże umowy, zaś sposób finansowania akcji kredytowej, ryzyka, na które rzekomo nastawiony jest bank (chociaż zabezpieczał swoją pozycję walutową przez cały okres trwania umowy) oraz inne niezwiązane z treścią umowy wewnętrzne procedury Pozwanego z całą pewnością pozostają poza wskazanym zakresem przedmiotowym, która to okoliczność znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów powszechnych.
Kolejno wskazywaliśmy, że Sąd I instancji prawidłowo ocenił zebrany w sprawie materiał dowodowy, w szczególności wyjaśnienia Powoda, z których wynika, że zdecydował się na zawarcie umowy kredytu indeksowanego z uwagi na zapewnienia Banku o jego walorach i większej atrakcyjności w stosunku do kredytu w PLN, przy jednoczesnym braku rzetelnego poinformowania o ryzykach związanych z zaciągnięciem takiego zobowiązania. Okoliczności wskazane przez Powoda, a dotyczące zawarcia umowy kredytowej i zakresu informacji mu przekazanych przez doradcę bankowego, stają się niemalże okolicznościami notoryjnymi w toczących się, coraz liczniejszych procesach przeciwko bankom. Powód przedstawił zatem fakty, które dotyczą setek tysięcy kredytobiorców i są już powszechnie znane, stąd też ich ocena przez Sąd I instancji nie mogła być inna.
W tym miejscu należy ponownie wskazać, że dokonywana w sprawach frankowych kontrola Sądu jest kontrolą a priori, tj. ogranicza się do daty zawarcia umowy, tym samym bez znaczenia dla analizy niniejszej sprawy pozostaje sposób wykonywania umowy, np. kształtowanie się wysokości kursów, ich rzekoma rynkowość, sposób zabezpieczania kredytu przez bank itd.
Dla przypisania niedozwolonego charakteru kwestionowanym przez Powoda postanowieniom zupełnie wystarczające jest stwierdzenie, że w oparciu o treść umowy Pozwany Bank był uprawniony do dowolnego, wręcz nieskrępowanego ustalania wartości stosowanych kursów, a tym samym wpływania w sposób zupełnie jednostronny na wysokość świadczenia drugiej strony.
Sąd Apelacyjny w całości podzielił stanowisko Kancelarii wyrażone w odpowiedzi na apelację, a Klient niedługo po wyroku cieszył się już z możliwości wykreślenia ciążącej na nieruchomosci hipoteki. Kancelaria bowiem wspierała Klienta również na etapie po wydaniu wyroku, doprowdzając do wydania przez Bank tak zwanego „listu mszalnego” niezbędnego w procedurze „czyszczenia” hipoteki kredytowanej nieruchomosci.
Sprawę prowadził adw. Jacek Sosnowski i adw. Piotr Otyszecki – Kancelaria adwokacka adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni