Wyrokiem na posiedzeniu nie jawnym z dnia 26 lutego 2024 roku Sąd Okręgowy w Krakowie, I Wydział Cywilny, sygn. akt I C 4620/23 ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny z dnia 21 kwietnia 2008 roku zawarta pomiędzy Kredyt Bank S.A. obecnie Santander Bank Polska S.A, a Naszymi Klientami jest w całości nieważna, a w konsekwencji Sąd Okręgowy zasądził na rzecz Naszych Klientami kwotę w wysokości 206.545,31 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 22 listopad 2023 roku do dnia zapłaty. Jednocześnie Sąd ustalił, że pozwany jest zobowiązany do zwrotu Powodowi całości poniesionych przez Niego kosztów procesu w wysokości 11.868,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.
W przedmiotowe postępowanie od momentu wpływu pozwu do Sądu Okręgowego w Krakowie do wydania przez Sąd I instancji wyroku trwało 4 miesiące.
Głównym żądaniem pozwu było ustalenie nieważności zawartej między stronami umowy o kredyt hipoteczny z dnia 18 kwietnia 2008 roku, a w konsekwencji zasądzenie 206.545,31 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia doręczenia odpisu pozwu do dnia zapłaty. W treści pozwu oraz pism procesowych wskazaliśmy, iż zawarta między Powodem będącym konsumentem, a Pozwanym umowa zawiera postanowienia abuzywne, które są sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają interesy Naszego Klienta.
W ocenie Sądu, klauzula indeksacyjna obejmująca warunek ryzyka kursowego nie jest jednoznaczna i nieproporcjonalnie rozkłada ryzyko i przyznaje Bankowi uprawnienia do swobodnego modyfikowania świadczenia kredytobiorcy. W konsekwencji postanowienia wprowadzające tego rodzaju mechanizm są sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają interesy konsumenta – naszego Klienta, który nie miał możliwości uprzedniej oceny własnej sytuacji – w tym wysokości wymagalnych rat kredytu – i był zdany wyłącznie na arbitralne decyzje banku.
Przedstawiony przez Nas pogląd m.in. co do abuzywności klauzul zawartych w treści umowy, oraz skutków tej abuzywności zaaprobował Sąd orzekający w niniejszym postępowaniu.
W ocenie Sądu Okręgowe w Krakowie umowa zawarta z Naszym Klientem jest nieważna ze względu na to, że abuzywne są jej postanowienia określające mechanizm waloryzacji. Bez tych postanowień umowa nie mogłaby dalej wiązać stron gdyż brak jest zasadniczych jej elementów, tj. określenia świadczenia stron. Wobec uznania przez Sąd I instancji szeregu postanowień umownych za niedozwolone, zaszła konieczność ich pominięcia przy ustalaniu treści stosunku prawnego wiążącego kredytobiorcy.
W konsekwencji przedmiotowa umowa nie przewiduje zastosowania mechanizmu indeksacji w kształcie określonym pierwotną umową – pozostaje postanowienie umowne o indeksacji i przeliczeniu świadczeń bez precyzyjnego wskazania sposobu określania kursów. Sąd Okręgowy uznał zatem, że nie jest możliwe zastosowanie kursu LIBOR i marży banku po wykreśleniu tych klauzul abuzywnych, gdyż jest to rozwiązanie zupełnie nie wynikające z oświadczeń woli stron, tj. Powoda.
Sąd podzielił więc zaprezentowaną przez naszą Kancelarię argumentację w zakresie nieważności przedmiotowej umowy kredytowej. Korzyścią dla Naszego Klienta w tej sprawie, jest także brak konieczności dalszej spłaty rat kredytu ponad udostępniony kapitał oraz zasądzenie kwoty 206.545,31 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 22 listopada 2023 roku.
Zapadły wyrok jest nieprawomocny, jednak mając na uwadze kierunek linii orzeczniczej należy wyrazić nadzieję, że wyrok utrzyma się w II instancji.
Sprawę prowadził adw. Jacek Sosnowski