Zajęcie majątku dłużnika przez komornika jest ostatnim etapem mającym na celu przymuszenie dłużnika do zaspokojenia roszczeń wierzyciela, często jednakże się zdarza, że sprytny dłużnik uniemożliwia podjęcie skutecznej egzekucji poprzez wykorzystanie odpowiednich środków prawnych do których niewątpliwie należy skarga na czynności komornika.

Skarga na działania komornika pełni dwojaką funkcję, gdyż jest podstawowym środkiem zaskarżenia przewidzianym w postępowaniu egzekucyjnym oraz stanowi środek nadzoru sądu nad komornikiem. Zasadą ogólną jest, że na czynności komornika, strona lub osoba, której prawa zostały przez czynności lub zaniechanie komornika naruszone bądź zagrożone, może złożyć skargę do sądu rejonowego, o ile ustawa niestanowi inaczej. Wyjątkiem, kiedy skarga nie przysługuje jest sytuacja, gdy ustawodawca przewidział inny środek zaskarżenia, np. zarzuty, lub gdy dana czynność nie może podlegać zaskarżeniu, gdyż jej negatywnych skutków nie można usunąć za pomocą skargi, jak np. plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji. Skarga na działania komornika zasadna będzie zatem w przypadku praktycznie każdego naruszenia przepisów postępowania egzekucyjnego, które zawarte są w Kodeksie postępowania cywilnego. Podkreślić należy, iż skarga na czynności komornika może dotyczyć nie tylko faktycznie dokonanych czynności, ale również zaniechania przez komornika przeprowadzenia czynności. Komornik w postępowaniu egzekucyjnym uprawniony jest do wydawania postanowień, zarządzeń, podejmowania faktycznych działań bądź ich zaniechania, jednakże dla złożenia skargi na czynności komornika nie ma znaczenia w jakiej postaci czynność została przeprowadzona, ważne jest jedynie, aby jej dokonanie naruszało przepisy procesowe, gdyż jest to podstawowy warunek, aby taka skarga była zasadna.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż skargę na zaniechanie dokonania czynności przez komornika odróżnić należy od jego bezczynności, gdyż wówczas zasadne jest złożenie skargi na przewlekłość postępowania, a nie na zaniechanie komornika. Z zaniechaniem komornika mamy do czynienia wówczas, gdy komornik ewidentnie zaniedbuje obowiązek dokonania określonej czynności, choć jest do tego wyraźnie zobligowany przepisami ustawy, np. niepowiadomienie dłużnika o wszczęciu egzekucji, czy niedokonanie zajęcia ujawnionego mienia dłużnika. Natomiast bezczynność zaistnieje wówczas, gdy komornik nie zaniecha wykonaniu obowiązku wynikającego z ustawy, lecz w innym od zaniechania zachowaniu się komornika, np. niedokonanie czynności o które wnioskował wierzyciel.

Jak już zostało to powyżej zasygnalizowane, skargę na działanie komornika może wnieść nie tylko strona postępowania, lecz również osoba trzecia, której interes został naruszony lub jest zagrożony poprzez działanie bądź zaniechanie komornika. Osoba taka musi zatem wykazać istnienie interesu prawnego, aby mogła skutecznie złożyć skargę, tj. musi powołać się na to, że jej prawa zostały przez czynność lub zaniechanie komornika naruszone lub zagrożone. W doktrynie przyjmuje się zatem, że pojęcie zagrożenia prawa przez czynność komornika dotyczy skutków, które mogą, lecz wcale nie muszą powstać w przyszłości, co niestety rodzi ryzyko składnia skarg przez osoby trzecie, które opierają się tylko na własnym przekonaniu i subiektywnym odczuciu, że jej prawo może być zagrożone określoną czynnością lub zaniechaniem komornika.

Każda skarga na działania komornika powinna czynić zadość wymogom stawianym pismu procesowemu, a więc powinna zawierać m.in. oznaczenie sądu oraz stron postępowania, oznaczenie rodzaju pisma, a ponadto skarga na czynności komornika winna również określać zaskarżoną czynność lub czynność, której zaniechano oraz, w zależności od tego jaki cel ma osiągnąć składana skarga, wniosek o zmianę, uchylenie lub dokonanie czynności wraz z uzasadnieniem. Merytorycznemu rozpatrzeniu przez sąd będzie podlegać tylko skarga, która została złożona przez uprawnionego w terminie, dlatego bardzo ważne jest prawidłowe obliczenie jego biegu. Zgodnie z przepisami ustawy, skargę wnosi się w terminie tygodniowym od dnia czynności, gdy strona lub osoba, której prawo zostało przez czynność komornika naruszone bądź zagrożone, była przy czynności obecna lub była o jej terminie zawiadomiona. W pozostałych przypadkach termin tygodniowy liczy się od dnia zawiadomienia o dokonaniu czynności strony lub osoby, której prawo zostało przez czynności komornika naruszone bądź zagrożone, jeśli natomiast brak był zawiadomienia, termin zaczyna biec od dnia dowiedzenia się przez skarżącego o dokonanej czynności. W przypadku skargi na zaniechanie przez komornika czynności, skargę wnosi się w terminie tygodniowym od dnia, w którym czynność powinna być dokonana.

Odpis skargi sąd przesyła komornikowi, który w terminie trzech dni na piśmie sporządza uzasadnienie dokonania zaskarżonej czynności lub przyczyn jej zaniechania oraz przekazuje je wraz z aktami sprawy do sądu, do którego skargę wniesiono. Może się również zdarzyć, że komornik w całości skargę uwzględni, wówczas więc zawiadamia o tym sąd i skarżącego oraz zainteresowanych, których uwzględnienie skargi dotyczy.

Skarga na czynności komornika podlega opłacie stałej w wysokości 100 zł. Nie uiszczenie wskazanej opłaty, wniesienie skargi po upływie przepisanego terminu bądź niedochowanie innych wymagań, które powodują, że skarga staje się niedopuszczalna, skutkuje odrzuceniem skargi przez sąd.

Kiedy można złożyć skargę na działania komornika?

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *