Wyrokiem z dnia 31 maja 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny, sygn. akt XXVIII C 1460/21 ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny sporządzona w dniu 3 lipca 2008 roku, zawarta pomiędzy naszą Klientką a poprzednikiem prawnym strony pozwanej, jest nieważna oraz zasądził od strony pozwanej Raiffeisen Bank International AG z siedzibą w Wiedniu na rzecz naszej Klientki kwotę 46 373,16 zł, a także zasądził od strony pozwanej Raiffeisen Bank International AG z siedzibą w Wiedniu na rzecz naszej Klientki kwotę 6 434 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 5 400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego – wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.
Sąd II instancji wyrokiem z dnia 12 grudnia 2023 r. wydanym w sprawie o sygn. akt I ACa 1536/22 oddalił apelację strony pozwanej utrzymując korzystny dla naszej Klientki wyrok w mocy.
Korzyść naszej Klientki w związku z wygranym procesem wynosi 142 690,46 złotych.
Postepowanie przed Sądem I instancji trwało zaledwie 14 miesięcy podczas których odbyła się jedna rozprawa na której został wydany wyrok. Natomiast całe postępowanie trwało łącznie 27 miesięcy podczas których odbyły się łącznie trzy terminy rozpraw.
Sąd podzielił stanowisko naszej Kancelarii, że łącząca strony umowa zawierała postanowienia abuzywne oraz że po ich wyeliminowaniu z treści umowy należy ustalić, iż jest ona w całości nieważna.
Sąd uznał, że wskazane przez naszą Kancelarie postanowienia umowy dotyczące zasad ustalania kursów waluty, do której kredyt był indeksowany, stanowią niedozwolone postanowienia umowne. Brak indywidualnego uzgodnienia kwestionowanych postanowień umownych dotyczących indeksacji wynika z samego charakteru zawartej umowy – opartej o treść stosowanego przez bank wzorca umownego.
Taki sposób zawierania umowy w zasadzie wyklucza możliwość indywidualnego wpływania przez konsumenta na treść powstałego stosunku prawnego, poza ustaleniem kwoty kredytu, okresu spłaty ewentualnie wysokości oprocentowania (marży) czy też prowizji. Potencjalny wpływ konsumenta na treść umowy musi mieć zaś charakter realny, rzeczywiście zostać mu zaoferowany, a nie polegać na teoretycznej możliwości wystąpienia z wnioskiem o zmianę określonych postanowień umowy.
Według Sądu Bank konstruując jednostronnie wzorzec umowy, wykorzystał swą silniejszą pozycję w stosunku prawnym. Klauzule umowne zostały zdaniem Sądu sformułowane nieprecyzyjnie, w konsekwencji dały bankowi całkowitą swobodę w ustalaniu wysokości zobowiązania, dlatego też umowę należało uznać za nieważną z powodu jej sprzeczności z naturą stosunku prawnego i zasadami współżycia społecznego.
Działanie pozwanego polegające na zatajeniu przed konsumentami istotnych informacji, dostępnych dla banku, które pozwoliłyby konsumentom na podjęcie świadomej i rozważnej decyzji oraz na nieprzedstawieniu rzetelnych symulacji wykazujących wpływ wzrostu kursu CHF na wysokość zobowiązań powodów i realny koszt kredytu.
Bank, utrzymywał Klientów w przekonaniu, że kredytu jest dla nich korzystny i nie wyjaśnił im, że CHF jest walutą bezpieczną z punktu widzenia wierzyciela, natomiast z tych samych względów, dla których jest ceniony przez wierzycieli i inwestorów, naraża dłużnika nieosiągającego dochodów w tej walucie na wyjątkowe ryzyko. W ten sposób nasi Klienci zdecydowali się zawrzeć z pozwanym Bankiem umowę która rażąco naruszała ich interesy. Takie działanie banku sprzeczne było z dobrym obyczajami.
Pełnomocnik pozwanego Banku złożył wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku, co może stanowić zapowiedź wniesienia apelacji, niezależnie od tego – po analizie prawomocnych wyroków jakie zapadły z udziałem tego banku – Klienci Kancelarii ze spokojem mogą oczekiwać na przebieg postępowania sądowego w drugiej instancji.
Sprawę prowadził adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Dennis Jonczyk – Kancelaria Adwokacka Adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.