Wyrokiem z dnia 27 października 2023 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie VI Wydział Cywilny, sygn. VI ACa 781/22 na skutek apelacji Santander Bank Polska S.A. z siedzibą w Warszawie od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 3 marca 2022 r. wydanego w sprawie o sygn. akt. XXVIII C 1076/21 oddalił apelację pozwanego banku utrzymując w mocy wyrok sądu I instancji i zasądził od Santander Bank Polska SA z siedzibą w Warszawie na rzecz naszych Klientów kwotę 8,100.00 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od uprawomocnienia się orzeczenia o kosztach do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów postępowania w instancji odwoławczej.
Postępowanie apelacyjne od momentu doręczenia do Sądu II instancji apelacji banku do wydania prawomocnego wyroku trwało 16 miesięcy, a całe postępowanie od wniesienia powództwa do końca wyniosło 30 miesięcy.
W pierwszej Instancji Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny wyrokiem z dnia 3 marca 2022 r. uznał za uzasadnione roszczenie naszych Klientów i ustalił nieważność umów i zasądził od Santander Bank Polska S.A. z siedzibą w Warszawie na rzecz Powodów kwotę 113.360,97 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 27.01.2022r. do dnia zapłaty oraz kwotę 20407,16 CHF wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 27.01.2022r. do dnia zapłaty. Jednocześnie Sąd zasądził od pozwanego banku na rzecz naszych Klientów kwotę 11.847,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd Apelacyjny wskazał, że ustalenia faktyczne Sądu Okręgowego są wystarczające do zakończenia sprawy. W ocenie sądu, bank powinien był udzielić pouczeń w formie pisemnej w sposób czytelny i zrozumiały aby kredytobiorca mógł należycie unaocznić ryzyko walutowe, co nie zostało uczynione. Wyjaśnienia, których udzielił bank są niewystarczające do uznania, że wystąpiło prawidłowe pouczenie o ryzyku walutowym.
W ocenie Sądu, umowa zawiera tzw. klauzule abuzywne odnoszące się do klauzuli spreadowej jak i ryzyka walutowego, których to nie można zastąpić inną regulacją w świetle orzecznictwa TSUE i SN. Niewątpliwie więc doszło do naruszenia zasady swobody umów z art. 3531 kc. W wyniku eliminacji klauzul, oświadczenia złożonego przez kredytobiorcę zachodzi podstawa do zwrotu świadczeń wzajemnych. W konsekwencji apelacja podlega oddaleniu.
W tym stanie rzeczy Sąd Apelacyjny uznał, że umowa zawarta między stronami jest nieważna, w związku z czym utrzymał w mocy orzeczenie Sądu I instancji. Wyrok ten jest prawomocny.
Sprawę przeprowadził adw. Jacek Sosnowski – Kancelaria Adwokacka adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.