Raiffeisen Bank unieważnienie kredytu frankowego w Warszawie i 50 338,20 zł oraz 35 317,16 CHF dla naszych Klientów

Wyrokiem z dnia 30 maja 2023 r. Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny, sygn. XXVIII C 14946/21 w sprawie z powództwa naszych Klientów przeciwko Raiffeisen Bank International AG z siedzibą w Wiedniu ustalił, że umowa kredytu zawarta pomiędzy naszymi Klientami, a EFG Eurobank Ergasias S.A. Spółką Akcyjną Oddziałem w Polsce, poprzednikiem prawnym pozwanego Raiffeisen Bank International AG z siedzibą w Wiedniu jest nieważna i zasądził od pozwanego Banku na rzecz naszych Klientów kwotę 50 338,20 zł oraz kwotę 35 317,16 CHF, obie kwoty wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 25 grudnia 2021r. do dnia 4 maja 2023r., z tym że pozwanemu Raiffeisen Bank International AG z siedzibą w Wiedniu przysługuje prawo zatrzymania, dopóki nasi Klienci nie zaofiarują mu zwrotu otrzymanego świadczenia w wysokości 230 000 zł albo nie zabezpieczą roszczenia pozwanego o zwrot tej kwoty. Ponadto, Sąd zasądził od pozwanego Banku Raiffeisen Bank International AG z siedzibą w Wiedniu na rzecz naszych Klientów kwotę 11.834 zł tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty. Sąd jedynie oddalił powództwo w zakresie dalszego okresu o zapłatę odsetek. 

Pozew w przedmiotowej sprawie został wniesiony w październiku 2021 roku. Postępowanie zakończyło się po przeprowadzeniu jednej rozprawy w ciągu 19 miesięcy od dnia wniesienia pozwu. Głównym roszczeniem, które Sąd zobowiązany był rozpatrzeć w pierwszej kolejności było roszczenie o ustalenie nieważności przedmiotowej umowy i zapłatę kwoty 50 338,20 zł oraz kwoty 35 317,16 CHF.

W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy wskazał, że podziela twierdzenia i argumentacje przedstawione przez stronę powodową w zakresie nieważności zawartej umowy przez naszych Klientów z pozwanym Bankiem. W tym zakresie Sąd podkreślił, że wskazane umowy, jako sprzeczne z ustawą, są nieważne w oparciu o regulację przepisu art. 58 § 1 k.c. w zw. z przepisem art. 69 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.

Prawo bankowe oraz w zw. z przepisem art. 353¹ k.c., ponieważ umowy kredytu nie przewidywały bowiem żadnych ograniczeń w określaniu przez bank kursów w tabelach kursów obowiązujących w banku jak też nie wynikało z niej, że kurs z tabel banku ma być co najmniej rynkowy czy też obiektywnie sprawiedliwy. Zdaniem Sądu wzajemne obowiązki stron danego stosunku powinny bowiem być ukształtowane i ustalone w uprzednio uzgodniony przez nie jasny, precyzyjny i czytelny sposób.

Przedmiotowe umowy w istocie nie określały głównego świadczenia naszych Klientów – nie określały zasad spłaty przez nich kredytu w sposób całkowicie klarowny i jednoznaczny. Sąd podał, że umowy te są również nieważne w związku z występowaniem w niej niedozwolonych klauzul umownych. Bank wprowadzając bowiem klauzule waloryzacyjne oparte o kursy walut wskazane w sporządzanych przez siebie tabelach, przyznał sobie prawo do jednostronnego niczym nieograniczonego, a wręcz dowolnego regulowania wysokości rat kredytu indeksowanego do waluty obcej i wysokości całej wierzytelności.

Sąd stwierdził, że brak jest możliwości zastąpienia klauzul waloryzacyjnych jakimkolwiek przepisem dyspozytywnym czy to kodeksu cywilnego czy też prawa bankowego lub innego polskiego aktu prawnego, ponieważ postanowienia te określającą główne świadczenia stron – główny przedmiot umów i tym samym stanowią essentialia negotii umowy kredytu indeksowanego, bez których przedmiotowe umowy o kredyt nie mogą być dalej wykonywane. W konsekwencji Sąd uznał, że przedmiotowe umowy o kredyt również z powodu występujących w niej klauzul niedozwolonych, są w całości nieważne.

Wobec nieważności zawartych umów kredytu, Sąd zasądził na rzecz naszych Klientów wszystkie środki uiszczone przez nich na rzecz Banku w wykonaniu tejże umowy tytułem zwrotu nienależnego świadczenia, opierając się w tym zakresie tzw. teorię dwóch kondykcji.

Sąd podzielił więc zaprezentowaną przez naszą Kancelarię argumentację w zakresie nieważności przedmiotowych umów kredytowych i zasadności zasądzenia od pozwanego Banku na rzecz naszych Klientów zwrotu wszystkich środków pieniężnych wpłaconych tytułem ich wykonania.

Mając na uwadze powyższe, Sąd podzielił w całości zaprezentowaną przez naszą Kancelarię argumentację w zakresie nieważności przedmiotowej umowy kredytowej i zasądził zwrot kosztów procesu.

Zapadły wyrok jest nieprawomocny. Bank zapowiedział apelację od powyższego orzeczenia, jednak mając na uwadze kierunek linii orzeczniczej, należy wyrazić nadzieję, że wyrok utrzyma się w II instancji.