Wyrokiem z dnia 4 września 2023 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie, I Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt: I ACa 1196/23 na skutek apelacji BNP Paribas Bank Polska S.A. z siedzibą w Warszawie od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 22 listopada 2021 r. wydanego w sprawie o sygn. akt XXVIII C 400/21 zmienił tenże wyrok jedynie w częśći dotyczącej odsetek ustawowych za opóźnienie oraz poprzez uwzględnienie zgłoszonego zarzutu zatrzymania, oddalając apelację w pozostałej części. Z uwagi na fakt, iż stanowisko Banku zostało uwzględnione jedynie w niewielkiej części Sąd zasądził od niego na rzecz Klientki naszej kancelarii kwotę 8.100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.
Postępowanie apelacyjne od momentu doręczenia do Sądu II instancji apelacji Banku do wydania prawomocnego wyroku trwało zaledwie 5 miesięcy, a całe postępowanie od samego początku do końca 2 lata i 5 miesięcy, pozew wpłynął bowiem do Sądu I instancji w kwietniu 2021 roku. Sąd w I instancji uznał za uzasadnione roszczenie naszej Klientki o ustalenie nieważności umowy o kredyt hipoteczny i zasądził na jej rzecz kwotę 175 485, 03 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie oraz zwrot kosztów procesu.
Sąd Apelacyjny podzielił w całości ustalenia faktyczne Sądu Okręgowego w zakresie okoliczności kontraktowania i warunków umowy zawartej pomiędzy stronami oraz jego ocenę prawną.
Zauważano, iż przedstawiciel pozwanego banku, co wynikało z treści zeznań naszej klientki, przedstawił kredyt we franku szwajcarskim jako najlepszy i bardzo stabilny. Nie przedstawił jednak chociażby symulacji zawierającej informacje o historycznych wahaniach kursu franka, obejmujących okres zbliżony do okresu kredytowania. Nasza klientka nie została również odpowiednio poinformowana o skutkach wahań kursu, które są wpisane w mechanizm denominowania kredytu do waluty obcej. Bank nie przedłożył żadnego dokumentu, który dowodziłby zobrazowania naszej Klientce skutków wzrostu kursu waluty przy uwzględnieniu parametrów umowy.
Brak było również dowodu, z którego wynikałoby, iż nasza klientka została poinformowana, że w zasadzie ryzyko kursowe jest nieograniczone. Dokumenty, które przedstawił Bank, w ocenie Sądu, w sposób wybiórczy i skrótowy wskazywały na kwestię możliwości wzrostu kursu walut, ich wpływ kursu na saldo kredytu oraz ograniczając się do zachęcenia naszej klientki na skupieniu się na pozytywnych aspektach tego typu kredytu.
Sąd Apelacyjny doszedł do przekonania, że na skutek tego, że pozwany nie dopełnił spoczywających na nim obowiązków względem powódki, uniemożliwił jej podjęcie świadomej, rozważnej decyzji.
Bank wykorzystał swoją przewagę informacyjną i negocjacyjną, aby doprowadzić do zawarcia umowy, która dawała bankowi duże szanse na uzyskanie dodatkowych zysków przez zapewnienie sobie, oprócz oprocentowania kredytu, także korzyści wynikających z nieuchronnego wzrostu kursu franka szwajcarskiego w relacji do złotego. Nie budziło wątpliwości, że działanie banku było sprzeczne z dobrym obyczajami.
W ocenie Sądu z uwagi na stwierdzenie abuzywności klauzuli ryzyka walutowego utrzymanie umowy nie było możliwe z prawnego punktu widzenia, co dotyczy także klauzul przeliczeniowych, w których nie dało się wydzielić elementu, który normatywnie mógłby być odrębnie oceniany i stanowić podstawę do wyprowadzania wniosku o utrzymaniu waloryzacji.
W tym stanie rzeczy Sąd Apelacyjny uznał, że umowa zawarta między stronami jest nieważna, w związku z tym utrzymał w mocy orzeczenie Sądu I instancji.
Bank zapowiedział złożenie skargi kasacyjnej do Sądu Najwyższego. Jednakże mając na uwadze ugruntowaną linię orzeczniczą, należy wyrazić nadzieję, że SN nie przyjmie skargi do rozpoznania.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Anna Jagielska z kancelarii Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.