W dniu 28 lipca 2023 roku Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie, III Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt III C 1342/21 ustalił nieważność umowy kredytu zawartej pomiędzy Klientką Kancelarii a poprzednikiem prawnym Banku BPH S.A. – GE Money Bankiem S.A., a także zasądził od Banku BPH Spółki Akcyjnej z siedzibą w Gdańsku na rzecz Kredytobiorczyni kwotę 224 190,85 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 grudnia 2021 roku. do dnia zapłaty. Jako, że nasza Klientka wygrała proces w całości, zasądził od Banku BPH Spółki Akcyjnej z siedzibą w Gdańsku na jej rzecz kwotę 12 017,00 zł tytułem z zwrotu kosztów procesu.
Ciekawym aspektem tej sprawy jest fakt, iż przegrany Bank odstąpił od składania wniosku o uzasadnienie wyroku, czym zamknął sobie drogę do zaskarżenia wyroku, a to oznacza, że wyrok I instancji uprawomocnił się. Postępowanie trwało 22 miesiące.
W ocenie Sądu w umowie znajdują się niedozwolone klauzule umowne, gdyż kształtują prawa i obowiązki konsumenta – Kredytobiorczyni – w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami oraz rażąco naruszają jej interesy (art. 3851 k.c.). Sporna umowa oparta była na wzorcu, stąd też brak jest jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, aby jej postanowienia dotyczące waloryzacji kursem CHF zostały z Powódką uzgodnione indywidualnie.
Ponadto Sąd wskazał, iż w aktualnym orzecznictwie sądów stwierdzano wielokrotnie, że mechanizm waloryzacji kredytu, który pozostawia bankowi nieograniczoną swobodę ustalania kursów waluty, jest w sposób oczywisty sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco narusza interesy konsumenta, a klauzula waloryzacyjna, która nie zawiera jednoznacznej treści i w rezultacie pozwala na pełną swobodę decyzyjną banku, jest klauzulą niedozwoloną w rozumieniu art. 3851 k.c.
W ocenie Sądu w orzecznictwie TSUE podkreśla się, iż przepisy dotyczące uznawania postanowień umów z konsumentami oraz skutków z tym związanych zostały wprowadzone w interesie konsumentów, a zatem ich interpretacja i stosowanie winny tę okoliczność uwzględniać, poprzez poszukiwanie przy rozstrzyganiu konkretnych spraw takich rozwiązań, które zapewnią konsumentowi obiektywnie najlepszą ochronę.
W ocenie Sądu bank, konstruując umowę, naruszył szereg przepisów, co skutkowało uznaniem jej postanowień za abuzywne. Ponadto sposób przedstawiania przez kredytodawcę stosunku prawnego przy zawarciu umowy, wobec braku rzetelnej informacji o ryzyku walutowym, narusza zasady współżycia społecznego.
Obarczenie konsumenta odpowiedzialnością za podjętą decyzję w zakresie zobowiązania wynikającego z umowy kredytu byłoby zasadne, gdyby przedsiębiorca w sposób prawidłowy i pełny przedstawił temu konsumentowi informacje umożliwiające rozpoznanie przez niego skali ryzyka związanego z zawieraną umową, co nie miało miejsca w niniejszej sprawie. Wyeliminowanie z umowy mechanizmu waloryzacji było zatem rezultatem wyłącznie niezgodnego z prawem zachowania banku i nie stanowi następstwa sprzecznego z przepisami lub nieuczciwego zachowania kredytobiorcy.
Klientka pozyskała z banku aktualne zaświadczenia o spłatach i sprawa jest etapie ostatecznych rozliczeń z Bankiem.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski, adw. Michalina Kasjaniuk z kancelarii Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.