Sąd Okręgowy w Warszawie, XXIV Wydział Cywilny (sędzia SSO Monika Dominiak), w wyroku z dnia 20 grudnia 2022 r. wydanym w sprawie o sygn. akt XXIV C 1115/20 ustalił, że umowa kredytu budowlanego w walucie wymienialnej zawarta we wrześniu 2008 roku pomiędzy Bankiem Gospodarki Żywnościowej Spółką Akcyjną z siedzibą w Warszawie a Klientami Kancelarii, jest nieważna w całości, a także zasądził od pozwanego banku na rzecz Kredytobiorców zwrot wszystkich dochodzonych przez nich kwot wraz z odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia kolejnego po dniu pouczenia ich przez Sąd o skutkach nieważności umowy. Dodatkowo Sąd obciążył pozwany bank w całości kosztami postępowania, pozostawiając ich wyliczenie referendarzowi sądowemu po prawomocnym zakończeniu sprawy.
- Sąd Okręgowy w Warszawie uznał umowę kredytu budowlanego zawartą między Bankiem Gospodarki Żywnościowej a Klientami Kancelarii za nieważną.
- Sąd zasądził od pozwanego banku zwrot wszystkich kwot tj. 504 710,83 zł i odsetek na rzecz Kredytobiorców.
- Sprawa została zainicjowana przez Kancelarię w czerwcu 2020 roku, która wnieśła o ustalenie nieważności umowy i roszczenie o zapłatę.
- Argumentacja Kancelarii opierała się na sprzeczności umowy z prawem oraz naruszeniu przez bank zasad współżycia społecznego i dobrych obyczajów.
Niniejsza sprawa została zainicjowana przez Kancelarię pozwem z czerwca 2020 r., w którym wnieśliśmy o ustalenie nieważności umowy kredytu denominowanego, a także jako ewentualne Kancelaria zgłosiła roszczenie o zapłatę na skutek ustalenia bezskuteczności klauzul przeliczeniowych.
Swoją argumentację za zasadnością zgłoszonego roszczenia głównego oparliśmy zarówno na sprzeczności umowy z przepisami prawa, co powinno poskutkować nieważnością bezwzględną umowy kredytu denominowanego, jak też wskazaliśmy na naruszenie przez bank zasad współżycia społecznego, dobrych obyczajów, czy zasady równowagi kontraktowej.
Pracownicy banku nie poinformowali Kredytobiorców czym jest kredyt denominowany, jakie są zasady jego funkcjonowania, a przede wszystkim, że z produktem takim wiąże się ryzyko walutowe, które może doprowadzić do tego, że po kilkunastu latach regularnej spłaty zobowiązań, saldo zadłużenia będzie wyższe, od kwoty kredytu udostępnionej przez Bank. Ryzyko to było bagatelizowane i marginalizowane przez bank, chociaż obciążało w całości Kredytobiorców i to przez cały, wieloletni czas trwania umowy kredytu.
Natomiast za zasadnością „odfrankowienia” kredytu przemawiało oczywiście występowanie we wzorcu umownym przygotowanym przez bank klauzul abuzywnych, dotyczących przeliczeń dokonywanych celem udostępnienia Kredytobiorcom kapitału kredytu, jak też przeliczania spłacanych rat kredytu, przy zastosowaniu kursów z Tabeli Kursowej, którą tworzył sam bank. Ta swoboda banku w ustalaniu kursów sprawiała, że pozwany miał swobodę w ustalaniu wysokości zobowiązania konsumentów, a to w zasadzie przesądza o niedozwolonym charakterze takich zapisów i ich bezskuteczności.
Postępowanie sądowe w niniejszej sprawie przebiegło dość szybko i sprawnie, ponieważ w sprawie po wymianie pism procesowych pomiędzy stronami, odbyła się tylko jedna rozprawa, podczas której Sąd przesłuchał Powodów. Z zeznań Klientów Kancelarii wynikało, że oferta kredytu frankowego została im przedstawiona jako najkorzystniejsza, a zawarcie takiej umowy im rekomendowano, wskazując, że dzięki zastosowaniu niższego oprocentowania, raty kredytu będą niższe niż w przypadku kredytu złotówkowego.
Doradca nie informował o ryzyku kursowym i walutowym, a jedynie o niewielkich wahaniach kursu, które będą miały niewielki wpływ na wysokość miesięcznych rat kredytu. Kredytobiorcy nie mieli wpływu na treść umowy, która oparta była na wzorcu umownym przygotowanym przez bank. Po złożeniu zeznań Sąd pouczył Klientów Kancelarii o skutkach ewentualnego ustalenia przez Sąd, że łącząca ich z bankiem umowa kredytu jest nieważna.
Powodowie świadomi konieczności rozliczenia się z bankiem z udostępnionego kapitału kredytu, a także ryzyka bycia pozwanym przez bank o wynagrodzenie za korzystanie z kapitału podtrzymali swoje żądnie unieważnienia umowy kredytu w całości i od początku.
Po tak przeprowadzonym postępowaniu sądowym, w dniu 20 grudnia 2022 r. Sąd wydał wyrok, w którym w całości przychylił się do roszczeń, jakie sformułowaliśmy w imieniu Klientów Kancelarii. W ustnych motywach uzasadnienia Sąd wskazał, że umowa jest nieważna z uwagi na jej sprzeczność z prawem, ponieważ Kredytobiorcy nie wiedzieli ile środków otrzymają od banku do swojej dyspozycji. Możliwość jednostronnego decydowania przez przedsiębiorcę o wysokości zobowiązania konsumenta jest niedopuszczalna, a klauzule przeliczeniowe jako niedozwolone nie wiążą stron zobowiązania.
W konsekwencji umowa narusza przepisy prawa, ponieważ nie określa dokładnie kwoty kredytu, tj. kwoty, jaką Kredytobiorcy otrzymają do swojej dyspozycji i po jej wykorzystaniu będą musieli zwrócić bankowi. To natomiast skutkuje nieważnością umowy kredytu w całości, a także koniecznością dokonania zwrotu tego, co bank bezpodstawnie otrzymał od Klientów Kancelarii przez kilkanaście lat spłaty nieważnej umowy.
Argumentacja stosowana przez kancelarię w sprawach kredytów frankowych po raz kolejny przyczyniła się do sprawnego ustalenia nieważności umowy kredytu, a Klienci Kancelarii zostali uwolnieni od toksycznego produktu, jakim w rzeczywistości okazał się być rekomendowany im przez pracowników banku kredyt denominowany w CHF.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Dominika Peżyńska – Kancelaria adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.