W dniu 30 maja 2022 r. Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny w składzie: Przewodnicząca Sędzia Aleksandra Błażejewska-Leoniak wydał wyrok w sprawie o sygnaturze akt: XXVIII C 2695/21 w którym ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „Multiplan” waloryzowany kursem CHF zawarta w lutym 2008 r. pomiędzy naszym Klientem i BRE Bankiem Spółką Akcyjną z siedzibą w Warszawie, którego następcą prawnym jest pozwana mBank Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie jest nieważna, zasądził od pozwanego mBank S.A. z siedzibą w Warszawie na rzecz powoda kwotę 65 409,36 zł oraz kwotę 33 749,78 CHF, obie kwoty wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 marca 2022r. do dnia zapłaty, jak również obciążył pozwanego obowiązkiem zwrotu kosztów procesu w całości.
Pozew wpłynął do Sądu w połowie kwietnia 2021 r., a wyrok zapadł po przeprowadzeniu 1 rozprawy – w lutym 2022 r. Postępowanie trwało zatem nieco ponad 1 rok.
Sąd ograniczył postępowanie dowodowe wyłącznie do przesłuchania Powoda. Pominął z kolei jako nieistotne wnioski o przesłuchanie świadka Banku oraz dowód z opinii biegłego.
Sprawa dotyczyła kredytu, który został udzielony na zakup lokalu mieszkalnego w Gorzowie Wielkopolskim. Kredyt ten był tzw. kredytem indeksowanym do CHF, tj. takim, w którym kwota udzielonego kredytu była wyrażona w złotówkach.
Pozwany Bank w odpowiedzi na pozew wnosił o oddalenie powództwa, podnosząc m. in. iż jego zdaniem sporna umowa jest ważna, zgodna z przepisami prawa powszechnie obowiązującego, w tym regulacjami Kodeksu cywilnego oraz Prawa Bankowego, a także zarzut przedawnienia roszczeń.
Biorąc pod uwagę treść sentencji orzeczenia, w ocenie Sądu I instancji powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.
Jako, że wyrok zapadł na posiedzeniu niejawnym, to nieznane są nawet ustne motywy rozstrzygnięcia. Można jednak wskazać, że w treści umowy znalazły się typowe dla umowy kredytu waloryzowanego do CHF byłego BRE Banku klauzule przeliczeniowe, które już wielokrotnie były kwestionowane przez Sądy orzekające terenie całego kraju.
Co więcej, zgodnie z obowiązującymi przepisami, w tym zasadą swobody umów, kredytobiorca w chwili podpisania umowy powinien wiedzieć jaka jest kwota kredytu. Tymczasem poprzez jednostronne określanie kursu CHF przez pozwany bank, nasz Klient dowiedział się o wysokości kredytu przy jego wypłacie, po zastosowaniu dowolnie ustalonego przez pozwanego kursu CHF.
Wobec zakwestionowania postanowień umożliwiających wykonywanie mechanizmu indeksacji w kształcie przyjętym w wiążącej strony umowie musiał dokonać oceny możliwości dalszego funkcjonowania umowy po wyeliminowaniu z niej abuzywnych postanowień. Sąd podzielił naszą argumentację co do tego, że skutkiem eliminacji z umowy postanowień abuzywnych jest jej nieważność. Sąd pouczył Klienta o skutkach nieważności umowy kredytu, a następnie – co widać w orzeczeniu – wydał wyrok zgodny ze zgłoszonym żądaniem.
Kierując się tzw. teorią II kondykcji (zgodną m. in. z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2021 r. w sprawie III CZP 11/20) Sąd zasądził na rzecz naszego Klienta sumę spłat z tytułu spornej umowy kredytu w kwotach:65 409,36 zł oraz kwotę 33 749,78 CHF. Obie kwoty zostały zasadzone wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 marca 2022 r. (dnia doręczenia pisma procesowego z żądaniem zapłaty). W konsekwencji z pewnością zwiększy to ogólną korzyść Klienta w razie uprawomocnienia korzystnego wyroku, ponieważ oprócz zapłaty ww. kwot saldo kredyt spadnie z ok. 140.000 zł (na dzień inicjowania postępowania) do 0 złotych.
W konsekwencji powyższego rozstrzygnięcia Sąd zasądził również zwrot kosztów procesu.
Sprawę prowadzą adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Bartłomiej Górczyński – Kancelaria Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.
Inne ciekawe wyroki omawiamy na naszym kanale YouTube – zapraszamy do subskrybowania
Zobacz nasze sukcesy z poprzedniego miesiąca – podsumowanie CZERWIEC 2022