W dniu 13 października 2022 r. Sąd Okręgowy w Siedlcach wydał wyrok w sprawie o sygn. I C 660/20, z powództwa naszych klientów – kredytobiorców dawnego GE Money Banku – przeciwko bankowi BPH S.A., w którym ustalił nieważność w całości umowy kredytu indeksowanego zawartej w roku 2007, a także zasądził na rzecz naszych klientów zwrot kosztów procesu w całości, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm odrębnymi przepisami przewidzianych.
- Sąd Okręgowy w Siedlcach wydał wyrok, w którym ustalił nieważność w całości umowy kredytu indeksowanego zawartej w roku 2007 między kredytobiorcami a bankiem BPH S.A. oraz zasądził na rzecz kredytobiorców zwrot kosztów procesu w całości.
- Podczas rozprawy sąd aktywnie pytał strony o okoliczności zawarcia umowy, zakres informacji udzielonych im na temat ryzyka kursowego oraz istoty kredytu indeksowanego. Sąd zwrócił również uwagę na stan świadomości kredytobiorców na temat kredytów waloryzowanych w dniu zawarcia umowy oraz na możliwość negocjacji warunków umowy.
- Sąd przeprowadził tylko jedną rozprawę i jeden dodatkowy dowód z zeznań świadka.
Wyrok zapadł po przeprowadzeniu zaledwie jednej rozprawy, na której przeprowadzony został dowód z przesłuchania stron. Podczas rozprawy sąd aktywnie i szczegółowo pytał ich o okoliczności zawarcia umowy, zakres informacji im wówczas udzielonych na temat ryzyka kursowego oraz istoty kredytu indeksowanego.
Dla sądu istotne były również kwestie stanu świadomości kredytobiorców na temat kredytów waloryzowanych w dniu zawarcia umowy a także możliwość, a dokładnie jej brak, negocjacji i indywidualnych uzgodnień warunków umowy. Sąd uzyskał również od naszych klientów twierdzącą odpowiedź na pytanie o ich wolę ustalenia nieważności umowy kredytu w całości oraz świadomość konsekwencji z takim wyrokiem związanych.
Poza wysłuchaniem strony, sąd przeprowadził, poza dowodami z dokumentów załączonych do pozwu i kolejnych pism procesowych, jedynie dowód z zeznań świadka, który aktywnie uczestniczył jako pracownik spółki Expander – podmiotu pośredniczącego w zawieraniu umów kredytów waloryzowanych kursem waluty obcej, stale współpracującego z ówczesnym GE Money Bank.
Dowód ten sąd przeprowadził na piśmie, poprzez przesłanie na adres świadka list pytań złożonych uprzednio przez pełnomocników stron, z zakreśleniem mu miesięcznego terminu na złożenie kompletnych odpowiedzi. Pozwoliło to na sprawne przeprowadzenie dowodu i miało istotny wpływ na relatywnie szybkie rozstrzygnięcie sprawy.
Za zbędne w ocenie sądu było przesłuchiwanie pozostałych wnioskowanych przez bank BPH świadków, z których żaden nie brał udziału z zawieraniu i wykonywaniu kwestionowanej umowy. Okoliczności co do których mieli oni zeznawać, w postaci rzekomego pozyskiwania przez bank waluty CHF na sfinansowanie kredytów hipotecznych, makroekonomicznych uwarunkowań całej akcji kredytowej w roku 2007 – wszystko to sąd uznał za nieistotne w wyjaśnieniu ważnych kwestii dla sprawy. Podobnie za zbędny uznał sąd przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z dziedziny ekonomii i bankowości, wskazując, że nie przyczyni się on do ustalenia kwestii istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy – zawarcia w umowie niedozwolonych postanowień i dopuszczalności samej konstrukcji takiej umowy.
Te kwestie były w ocenie sądu najistotniejsze, bowiem klauzule niedozwolone zostały w umowie zawarte, zaś umowa w tym kształcie była dotknięta sankcją nieważności. Na uwagę zasługuje fakt, że sąd nie znalazł podstaw do zawieszenia postępowania ze względu na spodziewaną uchwałę Sądu Najwyższego oraz skierowane do TSUE pytania prejudycjalne w sprawie C 19/20 na kanwie umowy kredytu indeksowanego zawartej także z GE Money (o zawieszenie z tego powodu często wnosili pełnomocnicy banku BPH S.A.).
Sąd w uzasadnieniu wyroku wskazał, że w wyroku który zapadł w dniu 29 kwietnia 2021 roku w sprawie C-19/20 TSUE wskazał, że skutki stwierdzenia przez sąd istnienia nieuczciwego warunku w umowie, zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, podlegają przepisom prawa krajowego, przy czym kwestia utrzymywania się w mocy takiej umowy powinna być oceniana z urzędu przez sąd krajowy zgodnie z obiektywnym podejściem na podstawie tych przepisów.
Z tego względu, po wyeliminowaniu z Umowy postanowień uznanych za abuzywne (§ 1 ust. 1, § 10 ust. 6 i § 17 Umowy) i niezastąpieniu ich innymi postanowieniami, Umowa ta nie może być nadal wykonywana – czego konsekwencją mogło być jedynie ustalenie jej nieważności w całości.
Sprawę prowadzil adwokat Jacek Sosnowski , Kancelaria Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.