Wyrokiem z dnia 6 czerwca 2022 roku Sąd Okręgowy w Warszawie, II Wydział Cywilny, sygn. akt II C 3227/20 ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „Multiplan” waloryzowany kursem CHF zawarta w 2005 roku pomiędzy BRE Bankiem S.A. z siedzibą w Warszawie (obecnie mBankiem S.A. z siedzibą w Warszawie) a naszym Klientem jest nieważna.
Jednocześnie Sąd zasądził od Pozwanego mBanku S.A. na rzecz naszego Klienta kwotę 251 870,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 23 czerwca 2021 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 11 834 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
-
Sąd Okręgowy w Warszawie uznał umowę o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „Multiplan” waloryzowaną kursem CHF zawartą w 2005 roku między BRE Bankiem (obecnie mBank) a naszym Klientem za nieważną.
-
Sąd zasądził od mBanku kwotę 251 870,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami oraz kwotę 11 834 zł tytułem zwrotu kosztów procesu na rzecz naszego Klienta.
-
Sąd uznał, że postanowienia umowy dotyczące zasad ustalania kursów waluty, do której kredyt był indeksowany, stanowią niedozwolone postanowienia umowne.
W niniejszej sprawie pozew złożono styczniu 2020 r.
Sąd w ustnych motywach rozstrzygnięcia potwierdził, że nasz Klient w chwili zawierania umowy posiadał status konsumenta oraz że ma interes prawny w rozumieniu art. 189 k.p.c. w dochodzeniu ustalenia nieważności umowy kredytu.
Sąd podzielił stanowisko Naszego Klienta, że łącząca strony umowa zawierała postanowienia abuzywne oraz że po ich wyeliminowaniu z treści umowy należy ustalić, iż jest ona nieważna w całości.
Sąd uznał, że wskazane przez naszą Kancelarie postanowienia umowy dotyczące zasad ustalania kursów waluty, do której kredyt był indeksowany, stanowią niedozwolone postanowienia umowne. Brak indywidualnego uzgodnienia kwestionowanych postanowień umownych dotyczących indeksacji wynika z samego charakteru zawartej umowy – opartej o treść stosowanego przez bank wzorca umownego.
Taki sposób zawierania umowy w zasadzie wyklucza możliwość indywidualnego wpływania przez konsumenta na treść powstałego stosunku prawnego, poza ustaleniem kwoty kredytu, okresu spłaty ewentualnie wysokości oprocentowania (marży) czy też prowizji. Potencjalny wpływ konsumenta na treść umowy musi mieć zaś charakter realny, rzeczywiście zostać mu zaoferowany, a nie polegać na teoretycznej możliwości wystąpienia z wnioskiem o zmianę określonych postanowień umowy.
Według Sądu Bank konstruując jednostronnie wzorzec umowy, wykorzystał swą silniejszą pozycję w stosunku prawnym. Klauzule umowne zostały zdaniem Sądu sformułowane nieprecyzyjnie, w konsekwencji dały bankowi całkowitą swobodę w ustalaniu wysokości zobowiązania, dlatego też umowę należało uznać za nieważną z powodu jej sprzeczności z naturą stosunku prawnego i zasadami współżycia społecznego.
Obok roszczenia o ustalenie nasz Klient dochodził również zwrotu wpłacony przez niego kwot w wykonaniu nieważnej Umowy, które to roszczenie Sąd w całości uwzględnił.
Jak wynika z powyższego sprawa od momentu wniesienia pozwu do jej zakończenia w I instancji trwała dwa lata.
Pozwany Bank złożył wniosek o sporządzenie uzasadnienia powyższego wyroku, co stanowi zapowiedź wniesienia apelacji, niezależnie od tego – po analizie prawomocnych wyroków jakie zapadły z udziałem tego banku – Klienci Kancelarii ze spokojem mogą oczekiwać na przebieg postępowania sądowego w drugiej instancji.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Anna Jagielska – Kancelaria adwokacka adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.