Wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2023 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie VI Wydział Cywilny wydanym w sprawie o sygn. akt VI ACa 575/22 oddalił apelację oraz zasądził od Banku Millennium S.A w Warszawie na rzecz naszego Klienta kwotę 8.100 zł (osiem tysięcy sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego na skutek apelacji złożonej przez pozwany bank od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie XXV Wydział Cywilny z dnia 17 czerwca 2021 r. w sprawie o sygn. akt XXV C 303/20, który w orzeczeniu kończącym postępowanie I – instancyjne ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny z dnia 11 maja 2007 r. zawarta pomiędzy naszym Klientem a Bankiem Millennium S.A. z siedzibą w Warszawie jest nieważna oraz obciążył Bank Millennium S.A. z siedzibą w Warszawie kosztami procesu w całości, pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.
Postępowanie w niniejszej sprawie zostało zainicjowane pozwem złożonym w dniu 29 stycznia 2019 r. i prawomocnie zakończone na korzyść naszego Klienta.
W rzeczonej sprawie celem umowy kredytu było pokrycie kosztów zakupów nieruchomości mieszkalnej, refinansowanie kosztów poniesionych na cele mieszkaniowe, modernizację i remont mieszkania, a także na inne potrzeby konsumpcyjne. Kancelaria podnosiła od początku procesu, iż nasz Klient zawarł ww. umowę kredytową jako konsument w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c. oraz umowa ta zawierała klauzule niedozwolone, które w naszym przekonaniu powinny prowadzić do jej nieważności.
Syntaktycznie klauzule abuzywne choć zrozumiałe przez pozwany bank od samego początku tj. od momentu tworzenia wzorca umownego, gdyż bank działał jako profesjonalista przy konstruowaniu postanowień umownych, jednakże przeciętny odbiorca tj. konsument nie mógł wiedzieć o ryzyku podpisania umowy kredytowej w kształcie zaproponowanym przez bank. Ponadto nasz Klient nie miał możliwości indywidualnego uzgodnienia postanowień umownych bądź przedstawienia własnego projektu umowy.
Według § 7 ust. 1 umowy kredytobiorca zobowiązał się spłacić kwotę kredytu w CHF ustaloną zgodnie z § 2 w złotych polskich, z zastosowaniem kursu sprzedaży CHF obowiązującego w dniu płatności raty kredytu, zgodnie z Tabelą Kursów Walut Obcych Banku Millenium S.A. W myśl § 7 ust. 2 umowy kredyt będzie spłacany w 516 równych ratach miesięcznych, które zawierają malejącą część odsetek i rosnącą część raty kapitałowej.
Zgodnie z § 7 ust. 3 umowy spłata kredytu miała następować będzie poprzez bezpośrednie potrącanie przez bank należnych mu kwot z rachunku kredytobiorcy. Sąd wyraźnie postanowił, iż transparentność postanowień indeksacyjnych badaną przez pryzmat tzw. klauzuli spreadu walutowego, jej niejednoznaczności należy w ocenie Sądu upatrywać w braku określenia w akcie Umowy lub Regulaminie sposobu w jaki Bank ustalał kursy kupna i sprzedaży waluty CHF w Tabeli Kursów Walut Obcych.
Sąd Apelacyjny w ustnych motywach rozstrzygnięcia podzielił stanowisko Sądu I instancji, podkreślając iż pouczenia o ryzyku walutowym było szersze niż stosowane przez inne banki. Jednakże wahania kursów w 2004 roku były większe, a skoro umowa była zawierana w 2007 roku należało szczegółowiej przeanalizować ewentualne wahania kursów, gdyż to na Powodzie ciążyło nieograniczone ryzyko walutowe. W związku ze stosowaniem przez Bank Tabel Kursów Walut należało ustalić, iż umowa kredytowa została zawarta nieważnie.
Sprawę prowadzą adw. Jacek Sosnowski oraz adw. Katarzyna Wójcik – Kancelaria Adwokacka adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.