Wyrokiem z dnia 20 czerwca 2022 r., sygn. akt II C 1088/17, Sąd Okręgowy w Warszawie: (i) ustalił, że umowa o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „mPlan” waloryzowany kursem CHF zawarta między Klientami Kancelarii a BRE Bank SA Warszawie, poprzednikiem prawnym pozwanego mBank Spółki Akcyjnej z siedzibą w Warszawie, jest nieważna; (ii) zasądził od mBank Spółki Akcyjnej z siedzibą w Warszawie na rzecz Klientów Kancelarii kwotę 185.395,37 złotych i 48.961,34 CHF z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 stycznia 2022r. do dnia zapłaty; (iii) zasądził od mBank Spółki Akcyjnej z siedzibą w Warszawie na rzecz Aleksandry Paliwoda i Kamili Porolniczak na kwotę 11.817,00 zł.
Od powyższego wyroku Pozwany wniósł apelację, w której kwestionował podstawę faktyczną wydanego przez Sąd Okręgowy wyroku oraz zarzucił naruszenie szeregu przepisów postępowania mających wpływ na wynik sprawy, jak również naruszeń przepisów prawa materialnego.
Powodowie wnieśli o oddalenie apelacji, a nadto o zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.
Postepowanie przed Sądem I Instancji oraz II Instancji trwało łącznie 30 miesięcy.
Wyrokiem z dnia 12 stycznia 2024 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie V Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt V ACa 1490/22, zmienił wyrok w zakresie braku podstaw do łącznego zasądzenia zapłaty – podzielił kwotę po połowie na rzecz każdego z Powodów. W pozostałym zakresie apelacja banku została oddalona. Sąd Apelacyjny zasądził także na rzecz Powodów 4 100,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.
W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd Apelacyjny wskazał, iż Sąd Okręgowy prawidłowo ustalił, że Powodów pouczono o ryzyku kursowym jedynie w sposób formalny, nie przekazując im żadnych informacji o tym, jak duże jest prawdopodobieństwo wzrostu kursy CHF w okresie kredytowania i jak bardzo może ono wpłynąć na saldo zadłużenia po przeliczeniu na PLN oraz wysokość rat. Sąd Apelacyjny wskazał także, że trafnie uznał Sąd I instancji, że klauzula indeksacyjna nie była indywidulanie negocjowana.
To, że strona powodowa mogła wybierać między różnymi produktami finansowymi pozwanego, w szczególności mogłaby ubiegać się o kredyt złotowy, a zdecydowała się na kredyt indeksowany, nie jest dowodem na możliwość negocjowania, a w efekcie takich negocjacji indywidulanego uzgodnienia postanowień umowy kredytu indeksowanego, w tym samej klauzuli indeksacyjnej. Nie jest indywidualnym uzgodnieniem możliwość wyboru pomiędzy kilkoma wzorcami umownymi przygotowanymi przez przedsiębiorcę.
Sąd orzekający podkreślił, iż powodowie nie mieli możliwości weryfikacji prawidłowości danych umieszczanych przez bank w tabeli kursów, a tym samym prawidłowości wyliczenia wysokości kwoty należnych bankowi rat. Ten sposób ukształtowania zakresu praw i obowiązków stron analizowanej umowy, który jest następstwem wprowadzenia do niej na skutek zastosowania przez pozwanego oraz przygotowanego przez niego wzorca postanowień dotyczących zasad działania klauzuli waloryzacyjnej nie spełnia kryterium transparentności, godzi w równowagę kontraktową stron umowy i w rezultacie stawia powodów w znacznie gorszej niż pozwanego pozycji, co niewątpliwie należało uznać za sprzeczne z dobrymi obyczajami. Mając to wszystko na uwadze Sąd Apelacyjny uznał, że apelacja co do zasady nie zasługiwała na uwzględnienie i orzekł o jej oddaleniu, poza podzieleniem zasądzonych kwot na rzecz Powodów po połowie na rzecz każdego z Powodów
Sprawę prowadziła adw. Katarzyna Wójcik oraz adw. Jacek Sosnowski – Kancelaria Adwokacka adwokat Jacek Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.