Raiffeisen Bank unieważnienie kredytu frankowego w Warszawie i 178 817,89 zł oraz 38 243,38 CHF dla naszych Klientów

Wyrokiem z dnia 30 maja 2023 r. Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny, sygn. XXVIII C 8193/21 ustalił nieważność całej umowy o kredyt hipoteczny zawartej pomiędzy naszą Klientką, a Raiffeisen Bank International AG z siedzibą w Wiedniu oraz zasądził od pozwanego Banku na rzecz naszej Klientki kwotę 178 817,89 zł oraz 38 243,38 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 28 maja 2023 r. do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałej części w zakresie dochodzonej kwoty z tytułu składek na ubezpieczenie nieruchomości oraz dalszego okresu o zapłatę odsetek. Jednocześnie Sąd zasądził od pozwanego Banku na rzecz naszej Klientki kwotę 11.834,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty. 

Pozew w niniejszej sprawie wniesiono w lipcu 2021 r. Postępowanie zakończyło się po przeprowadzeniu jednej rozprawy. Zatem postępowanie przed Sądem I instancji zakończyło się w ciągu 22 miesięcy od dnia wniesienia pozwu. 

W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy wskazał, że w całości podziela stanowisko zaprezentowane przez naszą Kancelarię w pozwie w zakresie żądania głównego. W tym zakresie Sąd podkreślił, że wskazane umowy, jako sprzeczne z ustawą, są nieważne w oparciu o regulację przepisu art. 58 § 1 k.c. w zw. z przepisem art. 69 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe oraz w zw. z przepisem art. 353¹ k.c., ponieważ umowy kredytu nie przewidywały bowiem żadnych ograniczeń w określaniu przez bank kursów w tabelach kursów obowiązujących w banku jak też nie wynikało z niej, że kurs z tabel banku ma być co najmniej rynkowy czy też obiektywnie sprawiedliwy.

W ocenie Sądu sformułowania zawarte umowy dotycząc ustalania uruchomienia kredytu według kursu kupna dewiz, a spłaty, które miały następować według kursu sprzedaży dewiz właściwych dla franka szwajcarskiego zgodnie z tabelą kursów obowiązująca w pozwanym banku, przy braku jasnych kryteriów dotyczących ustalania tych kursów powodowały, że pozwany Bank zastrzegł dla siebie możliwość zmiany wysokości zobowiązania drugiej strony, a taka konstrukcja umowy jest sprzeczna z naturą zobowiązania.

Ponadto, zdaniem Sądu wzajemne obowiązki stron danego stosunku powinny bowiem być ukształtowane i ustalone w uprzednio uzgodniony przez nie jasny, precyzyjny i czytelny sposób. Przedmiotowe umowy w istocie nie określały głównego świadczenia naszego Klienta – nie określały zasad spłaty przez nich kredytu w sposób całkowicie klarowny i jednoznaczny.

Sąd podał, że umowy te są również nieważne w związku z występowaniem w niej niedozwolonych klauzul umownych. Bank wprowadzając bowiem klauzule waloryzacyjne oparte o kursy walut wskazane w sporządzanych przez siebie tabelach, przyznał sobie prawo do jednostronnego niczym nieograniczonego, a wręcz dowolnego regulowania wysokości rat kredytu indeksowanego do waluty obcej i wysokości całej wierzytelności.

Wobec nieważności umowy kredytu, Sąd zasądził na rzecz naszych Klientki wszystkie środki uiszczonej przez nich na rzecz Banku w wykonaniu tejże umowy tytułem zwrotu nienależnego świadczenia, opierając się w tym zakresie tzw. teorię dwóch kondykcji. 

Sąd podzielił więc zaprezentowaną przez naszą Kancelarię argumentację w zakresie nieważności przedmiotowej umowy kredytowej i zasadności zasądzenia od pozwanego Banku na rzecz naszej Klientki zwrotu wszystkich środków pieniężnych wpłaconych tytułem jej wykonania.

Mając na uwadze powyższe, Sąd podzielił w całości zaprezentowaną przez naszą Kancelarię argumentację w zakresie nieważności przedmiotowej umowy kredytowej i zasądził zwrot kosztów procesu.

Zapadły wyrok jest nieprawomocny. Bank zapowiedział apelację od powyższego orzeczenia, jednak mając na uwadze kierunek linii orzeczniczej, należy wyrazić nadzieję, że wyrok utrzyma się w II instancji.