W dniu 30 stycznia 2023 roku Sąd Okręgowy we Wrocławiu XII Wydział Cywilny wydał wyrok w sprawie o sygn. akt XII C 1345/18 ustalając częściowo nieważność pierwszej z umów zawartej przez Naszych klientów z Bankiem Zachodnim WBK S.A. we Wrocławiu (obecnie Santander Bank Polska S.A. w Warszawie), tj. w zakresie zmienionej aneksem z 2008 r. Natomiast w II punkcie wyroku Sąd Okręgowy we Wrocławiu uznał za nieważną drugą umowę o konsumencki dewizowy kredyt mieszkaniowy/inwestorski zawartą przez Naszych klientów z Bankiem Zachodnim WBK S.A. we Wrocławiu (obecnie Santander Bank Polska S.A. w Warszawie). Sąd Okręgowy zasądził również na rzecz naszych Klientów kwotę 182 367,34 zł, na którą składa się kwota 108 934,81 zł z tytułu sumy rat uiszczonych przez naszych Klientów w wykonaniu nieważnej umowy o konsumencki dewizowy kredyt mieszkaniowy/inwestorski, a także kwota 73 432,53 zł z tytułu nadpłat wynikających z wadliwego aneksowania pierwotnej umowy kredytu złotowego. Sąd I instancji zasądził także kwotę 3 556,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
Wskazane powyżej rozstrzygnięcie wyróżnia nie na tle innych rozstrzygnięć zapadłych w ostatnim okresie w sporach Kredytobiorców z Bankami. Zasługuje ono na szczególną uwagę, bowiem Sąd w jednym postępowaniu dokonał oceny ważności umowy kredytu złotowego przewalutowanego aneksem na kredyt dewizowy we frankach szwajcarskich, oraz drugiej umowy udzielonej Naszym Klientom o kredyt denominowany do waluty obcej franka szwajcarskiego.
Pomimo skomplikowanego charakteru sprawy, wyrok w przedmiotowej sprawie został wydany po pięciu terminach rozpraw, a całe postępowanie od początku trwało 57 miesięcy.
Sąd Okręgowy oceniając pierwszą z umów przewalutowaną aneksem, uznał, że postanowienia aneksu do umowy kredytu uwidaczniają mechanizm podwójnego przeliczania waluty kredytu, po raz pierwszy przy przewalutowaniu kredytu, po raz drugi przy dokonywaniu przez kredytobiorców spłat zgodnie z harmonogramem. Sąd I instancji podkreślił, iż określenie wysokości kwoty kredytu udzielonego powodom w CHF zostało powierzone wyłącznie bankowi, który miał tego dokonać na podstawie własnego kursu kupna waluty.
Reasumując powyższe, Sąd Okręgowy we Wrocławiu doszedł do przekonania, że wprowadzający przewalutowanie kredytu aneks jest albo nieważny na podstawie art. 58 § 1 k.c. w zw. z art. 69 ust. 1 prawa bankowego albo przynajmniej bezskuteczny na podstawie art. 3851 § 2 k.c, co prowadzi do eliminacji postanowień umownych wprowadzonych tymże aneksem.
Z kolei odnosząc się do umowy o konsumencki dewizowy kredyt mieszkaniowy /inwestorski zawartej przez Naszych Klientów z Bankiem Zachodnim WBK S.A. we Wrocławiu, Sąd Okręgowy doszedł do wniosku, iż jest ona w całości nieważna, bowiem konstrukcja kredytu czyniła niemożliwym przewidzenie jaka kwota w złotówkach zostanie Kredytobiorcom wypłacona. Wskazana w umowie wartość kredytu w walucie obcej w ocenie Sądu nie miała charakteru kategorycznego, a jedynie stanowiła element, na podstawie którego kwota kredytu była wyliczana przy zastosowaniu kursu kupna CHF obowiązującego w dniu płatności.
Sąd I instancji jednoznacznie zaznaczył, że klauzule waloryzacyjne (służące przeliczaniu kwoty kredytu udzielonego w CHF na PLN, a następnie przeliczaniu raty kredytu spłacanej w PLN na CHF) uzależniają kwotę do wypłaty i zwrotu kwoty kredytu od zachowań i decyzji tylko jednej ze stron umowy, w dodatku strony silniejszej względem Konsumentów, co prowadzi do wniosku, że od samego początku nie było obiektywnego mechanizmu, który pozwoliłby ustalić świadczenie Kredytobiorców w sposób niezależny od decyzji banku.
W konsekwencji Sąd Okręgowy uznał, że wyeliminowanie z łączącej strony umowy niedozwolonych postanowień umownych określających zasady przeliczania udzielonego kredytu na złotówki oraz spłat na franki szwajcarskie doprowadziłoby do tego, iż po wyeliminowaniu mechanizmu denominacyjnego nie wiadomo, ile wynosiłaby kwota kredytu, skoro wypłata kredytu nastąpiła po przeliczeniu kwoty wyrażonej we frankach szwajcarskich na złote, jak również brak byłoby możliwości oszacowania wysokości poszczególnych rat, bowiem zabrakłoby jakiegokolwiek miernika wpływającego na ich wysokość
Argumentacja Kancelarii okazała się trafna. Powyższy przykład pokazuje, że także w bardziej skomplikowanych jurydycznie sprawach nasza Kancelaria dysponuje szerokim doświadczeniem.
Zapadły wyrok jest nieprawomocny, jednak mając na uwadze kierunek linii orzeczniczej, należy wyrazić nadzieję, że wyrok utrzyma się w II instancji.
Inne ciekawe wyroki omawiamy na naszym kanale YouTube – zapraszamy do subskrybowania