W dniu 15 października 2021 roku uzyskaliśmy kolejny korzystny dla naszych Klientów wyrok w sporze z Bankiem Millennium S.A. z siedzibą w Warszawie. Mianowicie Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny (SSR del. Kamil Gołaszewski) na kanwie sprawy o sygn. akt XXV C 880/20 ustalił, że zawarta przez Strony umowa o kredyt hipoteczny indeksowany do waluty CHF jest nieważna oraz zasądził od Banku Millennium Spółki Akcyjnej z siedzibą w Warszawie na rzecz naszych Klientów kwoty po 11 317 zł tytułem kosztów procesu – w tym po 10 800 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego – wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.
Kwestionowana umowa kredytowa została zawarta w maju 2008 roku. Jako cel kredytu oznaczono budowę domu metodą gospodarczą. Pozew w niniejszej sprawie został wniesiony w marcu 2020 roku, zaś postepowanie zostało zakończone po przeprowadzeniu pierwszej rozprawy.
Sąd pominął zgłoszone przez Strony wnioski dowodowe w zakresie dowodu z części dokumentów, zeznań świadków, opinii biegłych, opierając poczynione przez siebie ustalenia faktyczne jedynie na dokumentach bezpośrednio związanych z nawiązanym przez Strony stosunkiem prawnym tj. w szczególności na umowie, aneksie, regulaminie, wniosku kredytowym, decyzji kredytowej, jak również dowodzie z przesłuchania Stron, który został przeprowadzony wyłącznie na okoliczność negocjowania postanowień zawierających odesłanie do tabeli kursów oraz przyczyn zawarcia aneksu umożliwiającego Stronom spłatę bezpośrednio w walucie indeksacji.
Pozwany prezentował bowiem argumentację, iż Powodowie od dnia zawarcia spornej umowy mieli możliwość spłaty kredytu bezpośrednio w walucie CHF, co prowadziłoby do wyeliminowania stosowanego przez Bank spreadu, jak również niwelowałoby sugerowane ryzyko „dowolnego” ustalania kursu CHF do PLN przez Bank.
Powodowie z możliwości tej skorzystali dopiero w 2016 roku, zawierając stosowny aneks do umowy, czym w ocenie pozwanego Banku potwierdzili per facta concludentia, że nie kwestionują charakteru kredytu i obowiązku jego spłaty w CHF. Sąd z oczywistych względów nie podzielił argumentacji strony pozwanej.
Znamiennym pozostawał bowiem fakt, iż Pozwany na żadnym etapie wykonywania umowy nie poinformował Powodów o możliwości spłaty kredytu bezpośrednio w walucie indeksacji.
Zarówno w dacie zawarcia umowy, jak również po wejściu w życie tzw. ustawy antyspreadowej Pozwany nie proponował naszym Klientom zawarcia aneksu. Wiedzę w tym zakresie nasi Klienci powzięli od swojego znajomego w 2016 roku, gdy na własną rękę poszukiwali rozwiązania celem obniżenia kosztów kredytu. Wobec powyższego nie można skonstatować, że Powodowie mieli w zakresie waluty spłaty kredytu od początku świadomość, dowolność i wybór.
Pozwany Bank próbował również kwestionować status naszych Klientów jako konsumentów, z uwagi na okoliczność, iż w dacie zawarcia spornej umowy kredytowej Powodowie wykonywali umowę kredytu w euro (zaciągniętą w 2001 roku), co w ocenie Pozwanego było równoznaczne z posiadaniem przez Powodów świadomości ryzyka kursowego.
Skład orzekający nie przychylił się do twierdzeń strony pozwanej. W konsekwencji uznał, że sporna umowa kredytu zawarta przez naszych Klientów z Bank Millennium S.A. z siedzibą w Warszawie jest nieważna – zarówno ze względu na zastosowanie w niej zasad ustalania kursów walut prowadzących do sprzeczności z naturą (istotą) stosunku prawnego, jak i, alternatywnie, ze względu na skutek jaki wiąże się z wyeliminowaniem z umowy klauzul przeliczeniowych na skutek uznania, że klauzula określająca zasady ustalania kursów służących do przeliczeń niezbędnych dla wykonania umowy, stanowi niedozwolone postanowienie umowne.
Uznanie klauzuli indeksacyjnej za abuzywną wynika z wiążącego Sąd i strony umieszczenia jej w rejestrze niedozwolonych postanowień umownych oraz braku ze strony Pozwanego przytoczenia i wykazania szczególnych okoliczności zawarcia umowy, które mogłyby stanowić podstawę odmiennej oceny klauzuli przeniesionej z wzorca umowy do umowy zawartej między stronami.