W dniu 30 listopada 2020 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (SSR del. Michał Jakubowski) w wyroku wydanym w sprawie naszego Klienta o sygn. akt XXV C 129/19 ustalił nieważność umowy kredytowej zawartej przez naszą Klientkę w EFG Eurobank Ergasias S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w Warszawie (obecnie Raiffeisen Bank International AG).
Sprawa dotyczyła umowy kredytu zaciągniętego przez Powódkę w 2008 r. z poprzednikiem banku Raiffeisen. Umowa ta odpowiadała wzorcowi jaki zastosował bank w sprawie, która była przedmiotem rozstrzygnięcia TSUE z 3 października 2020 w sprawie C-260/19.
Pozew w tej sprawie, wniesiony został przez naszą Kancelarię jeszcze w 2018 r. zawierał żądanie ustalenia, że umowa jest nieważna oraz żądanie odfrankowienia i zasądzenia zwrotu nadpłaconych rat. Zostało ono następnie zmodyfikowane w toku sprawy, jako reakcja na zmieniające się orzecznictwo dot. kredytów indeksowanych – w ten sposób, że głównym żądaniem pozwu stało się roszczenie o ustalenie nieważności umowy kredytowej.
Podstawą pozwu były zarzuty dotyczące abuzywności klauzul zawartych w regulaminie kredytowania, nadto jako podstawa nieważności wskazana została także sprzeczność umowy z przepisami prawa bankowego oraz zasadami współżycia społecznego poprzez naruszenie przez bank równowagi stron.
Z ustnych motywów wyroku wynika, że zostały spełnione wszystkie przesłanki określone w przepisach kodeksu cywilnego jak i unijnej dyrektywy 93/13 do uznania kwestionowanych postanowień umowy. Orzeczenie sądu kształtowało pod wpływem orzeczeń SN, TSUE oraz Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Sąd unieważnił umowę wskazując, że podziela argumentację strony powodowej. Bank nie spełnił obowiązku informacyjnego w stosunku do kredytobiorcy, umowę cechowała niedookreśloność świadczenia. Sąd dostrzegł abuzywność klauzul przeliczeniowych w umowie, więc zachodziły podstawy do uznania bezskuteczności tych postanowień, jednak Sąd zdecydował mając na uwadze orzeczenie TSUE, że w polskim prawie nie istnieją przepisy, które mogłyby wypełnić lukę po wyeliminowaniu z umowy niedozwolonych postanowień, a nawet gdyby takie przepisy istniały to rolą sądu nie jest tak daleka ingerencja w treść umowy między stronami. Brak zatem w umowie tych postanowień musiał w ocenie sądu prowadzić do upadku całej umowy kredytowej.
W niniejszej sprawie sąd przeprowadził postępowanie dowodowe w oparciu o do opinię biegłego, która ostatecznie okazała się nieprzydatna w związku z uwzględnieniem żądania nieważności umowy, zaznania świadka, które odnosiły się tylko i wyłącznie do procedury udzielania przez bank kredytów oraz przesłuchania strony.
Opisany wyrok jest kolejnym już orzeczeniem, które uzyskała Kancelaria przeciwko bankowi Raiffeisen. Powyższe po raz kolejny dowodzi tego, że umowy kredytowe banku Raiffeisen są wadliwe i należy je uznać za nieważne.