Wyrokiem z dnia 22 listopada 2021 roku Sąd Okręgowy w Warszawie II Wydział Cywilny (SSO Barbara Pyz-Kedzierska) w sprawie o sygn. akt: II C 1603/19 ustalił, że umowa kredytu zawarta przez naszych Klientów z Bankiem Millennium Spółką Akcyjną jest nieważna, ponadto obciążył Pozwanego kosztami procesu w całości.
W niniejszej sprawie pozew złożono w październiku 2019 r. Wymiana pism procesowych zakończyła się w marcu 2020 r., po czym Sąd zdecydował się na przesłuchanie w formie pisemnej dwóch świadków. Po zakończeniu ww. przesłuchania w czerwcu 2021 r. wyznaczono termin jedynej w tym postępowaniu rozprawy na dzień 22 listopad 2021 r. Na rozprawie sąd pominął wniosek banku o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego oraz po głosach końcowych wydał rozstrzygnięcie, w którym ustalił nieważność umowy.
W przedmiotowym pozwie Powodowie zarzucili bankowi, m.in. że w ww. umowie kredytu zostały zawarte klauzule niedozwolone. Powodowie wskazali m.in. na postanowienia, te nie zostały z nimi indywidualnie uzgodnione, są nietransparentne, kształtują prawa i obowiązki Powodów w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają ich interesy. Powodowie podnieśli również, że konsekwencją uznania kwestionowanych postanowień za abuzywne jest to, iż są one bezskutecznie i nie wiążą stron.
Ponadto Powodowie podnieśli także, że ww. umowa jest nieważna z uwagi na to, że jest sprzeczna z ustawą prawo bankowe, ponieważ kwota kredytu została określona ww. umowie niejednoznacznie. Ponadto przedmiotowa umowa sprzeczna jest również z zasadą ekwiwalentności świadczeń strony, co przejawia się w przerzuceniu całości ryzyka wynikającego z umowy na konsumentów, o czym w dniu podpisania umowy klienci nie zostali poinformowani.
W ocenie Sądu umowa będąca przedmiotem postępowania zawiera niedozwolone postanowienia umowne, które muszą zostać ze stosunku prawnego wyeliminowane. Sąd zauważył, że w umowie Stron nie zostały określone wzajemne świadczenia w sposób klarowny. Bank natomiast kształtował zarówno wysokość zobowiązania Powodów jak i wysokość rat w sposób arbitralny. Zgodnie z naszą argumentacją Sąd przyznał także, że określanie kursów walut powinno opierać się na obiektywnych kryteriach.
W ocenie Sądu nie jest możliwe dalsze utrzymanie umowy, jeśli nie ma wyraźnej zgody Kredytobiorcy na zachowanie umowy w przedmiotowym kształcie. W związku z tym po wyeliminowaniu klauzul niedozwolonych powstała luka, której nie można w żaden sposób uzupełnić, ani w oparciu o przepisy dyspozytywne, ani o jakikolwiek zwyczaj.
Dzięki korzystnemu orzeczeniu Powodowie uwolnili się od zobowiązania względem banku w wysokości ok. 400 000 zł.
Sprawę prowadzili adw. Jacek Sosnowski i adw. Mateusz Jachimczyk, Kancelaria Sosnowski Adwokaci i Radcowie Prawni.