W dniu 12 maja 2021 roku Sąd Okręgowy w Warszawie wydając wyrok w sprawie przeciwko Raiffeisen Bank International AG z siedzibą w Wiedniu (sygn. akt XXIV C 918/19) ustalił nieważność zawartej przez naszych Klientów z Pozwanym umowy o kredyt hipoteczny indeksowanej do kursu franka szwajcarskiego, jak również zasądził na rzecz Powoda kwoty 27.145,69 zł (dwadzieścia siedem tysięcy sto czterdzieści pięć złotych sześćdziesiąt dziewięć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od czerwca 2020 r. jako świadczenia nienależnego. Równocześnie w całości obciążył Pozwany Bank kosztami procesu.
Sprawa zakończyła się już na pierwszym terminie. Postępowanie dowodowe zostało ograniczone do źródeł osobowych tj. przesłuchania Powoda. Jednocześnie Sąd oddalił pozostałe wnioski dowodowe jako nieprzydatne dla rozstrzygnięcia sprawy. Z całą doniosłością stwierdzić jednakże należy, iż Sędzia Referent dokonała merytorycznej oceny zadanych jej pod osąd w realiach niniejszej sprawy problemów faktycznych i prawnych, z uwzględnieniem stosownych poglądów judykatury i w konsekwencji wydała rozstrzygnięcie odpowiadające literze prawa.
W ocenie Sądu przytoczona przez stronę powodową argumentacja była celna i w konsekwencji Sąd uznał zasadność roszczenia o ustalenie nieważności przedmiotowej umowy kredytu. W niniejszej sprawie wystosowaliśmy standardowe zarzuty powołując się na sprzeczność rzeczonej umowy kredytu z art. 69 ust. 1 pr.bank., art. 58 k.c., art. 3531 k.c. Równolegle wskazywaliśmy na znajdujące się w umowie zapisy stanowiące klauzule niedozwolone, argumentując, iż ich wyeliminowanie z umowy skutkowałoby tak daleko idącym przekształceniem umowy, iż należałoby ją uznać za umowę o odmiennej istocie i charakterze, co również przemawia za jej całkowitą nieważnością.
Wobec charakteru zarzutów zgłoszonych przez Pozwany Bank akcentowaliśmy również okoliczność, że Bank nie wywiązał się z obowiązków informacyjnych w zakresie ryzyka kursowego i walutowego względem naszego Klienta. Pozwany poprzez wykorzystywanie silniejszej pozycji kontraktowej wprowadził do swojego wzorca umownego postanowienia o należytym poinformowaniu o ryzyku kursowym, podczas gdy było to czysto teoretyczne wypełnienie obowiązku informacyjnego, niemające zupełnie przełożenia na rzetelne i szerokie poinformowanie Powoda o realnym ryzyku, jakie niesie za sobą zaciągnięcie zobowiązania w PLN, indeksowanego do CHF.
Nieważność umowy o kredyt zawartej przez strony skutkowała uznaniem za zasadne żądania Powoda o zwrot kwoty 27.145,69 zł jako świadczenia nienależnego tytułem nadpłaconego kapitału.